Forfaiting jako instrument finansowania handlu zagranicznego

Forfaiting jest technicznie prostym instrumentem finansowania handlu zagranicznego. Ponadto jest akceptowany na całym świecie. Polega na wykupie przez bank wierzytelności, które przysługują przedsiębiorcy z tytułu sprzedaży.

Forfaiting może być zastosowany wtedy, gdy eksporter oraz importer uzgodnią między sobą, że zapłata za wysłany towar nastąpi z odroczonym terminem płatności. Zazwyczaj ten termin jest dłuższy niż w przypadku faktoringu i wynosi od 3 miesięcy nawet do 10 lat po wysyłce towaru. Kluczowym elementem jest, aby zapłata była zabezpieczona wekslem poręczonym przez bank importera.

Operacja forfaitingowa

W operacji forfaitingowej występują głównie dwa podmioty. Pierwszym z nich jest forfaiter, czyli wyspecjalizowana instytucja finansowa lub bank, który nabywa od forfetysty, czyli eksportera jego wierzytelności oraz pobiera od tego wynagrodzenie w postaci odsetek od wypłaconej kwoty. W przypadku forfaitingu ryzyko niewypłacalności dłużnika przejmuje forfaiter. Eksporter natomiast nie czeka na spłatę wierzytelności przez dłużnika, zachowując płynność finansową przedsiębiorstwa.

Korzyści wynikające z forfaitingu

1. Forfaiting umożliwia poprawę płynności finansowej eksportera, dzięki wcześniejszemu otrzymaniu zapłaty za należności.
2. Niweluje ryzyko związane z niewypłacalnością importera.
3. Eksporter może zaproponować importerowi lepsze warunki płatności, takie jak odroczony termin.
4. Forfaiting jest najkorzystniejszym i najtańszym źródłem finansowania dla eksportera.
5. Stosunkowo prosta procedura realizacji.

Podstawowe różnice między faktoringiem a forfaitingiem

Faktoring jest usługą, w której skupowane są wierzytelności w postaci faktur oraz dotyczy niższych kwot i krótszych terminów płatności niż forfaiting. Kolejną różnicą jest to, że w przypadku forfaitingu głównymi dokumentami, które skupują forfaiterzy są weksle, a nie faktury. Forfaiting w przeciwieństwie do faktoringu jest zawsze bez regresu. Oznacza to, że całe ryzyko związane z niewypłacalnością dłużnika przechodzi na bank. Faktoring może być usługą krajową, jak i międzynarodową, forfaiting natomiast działa tylko na skalę międzynarodową. Umowę faktoringową można zawrzeć w charakterze ciągłym lub na czas określony. W przypadku forfaitingu umowa dotyczy jednorazowej transakcji. Ostatnia różnica dotyczy różnic w wypłaconych środkach. Faktor wypłaca przedsiębiorcy na początku 70%-90% wartości transakcji. Z kolei forfaiter wypłaca od razu 100% wierzytelności potrącając z góry odsetki dyskontowe.

Forfaiting jest pomocny dla przedsiębiorstw oferujących swoje towary lub usługi na skalę międzynarodową. Dzięki takiej możliwości finansowania firmy mogą oferować swoje produkty z odroczonym terminem płatności. Mogą być przez to bardziej konkurencyjne, zachowując jednocześnie przy tym płynność finansową.