Decyzję może zaskarżyć tylko jej bezpośredni adresat

Merytoryczne rozpatrzenie zasadności skargi poprzedzone jest w postępowaniu przed sądem administracyjnym badaniem dopuszczalności jej wniesienia. Skarga jest dopuszczalna, gdy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu, skargę wniesie uprawniony podmiot oraz gdy spełnia ona wymogi formalne i została złożona w terminie. Stwierdzenie braku którejś z wymienionych przesłanek dopuszczalności zaskarżenia uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu, co w konsekwencji prowadzi do odrzucenia skargi.

Zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, dalej jako „ustawa p.p.s.a.” uprawnionym do wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym (§ 1). Uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi (§ 2).

Kto posiada legitymację do wniesienia skargi?

W świetle powyższej regulacji za podmiot posiadający legitymację do wniesienia skargi należy uznać np. osobę fizyczną, która ma w złożeniu skargi interes prawny rozumiany jako istnienie związku miedzy strefą jego indywidualnych praw i obowiązków, a zaskarżonym aktem. Skarga może więc dotyczyć tylko własnej sprawy administracyjnej tej osoby, sprawy rozumianej jako przewidziana w przepisach prawa administracyjnego możliwość konkretyzacji uprawnień i obowiązków stron stosunku administracyjnoprawnego, którymi są organ administracji publicznej i indywidualny podmiot („Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz” Tadeusz Woś i inni, Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis W-wa 2005, str. 214 i 215).

W niniejszej sprawie skarżący wnieśli skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego utrzymującą w mocy decyzję Wójta Gminy odmawiającej skarżącemu umorzenia zaległości podatkowych z tytułu łącznego zobowiązania pieniężnego na rok 2017 w kwocie 189 zł. Obie decyzje zostały skierowane wyłącznie do jednego ze skarżących.

Co na to sąd?

W tych okolicznościach Sąd stwierdził, że uprawnieniem do wniesienia skargi dysponuje jedynie skarżący, którego wyłącznie dotyczy zaskarżona decyzja. Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na ww. decyzję Kolegium wniósł dodatkowo kolejny skarżący. Drugi skarżący nie był stroną postępowania administracyjnego i po jej stronie nie występuje interes prawny w złożeniu skargi od decyzji, która dotyczy innej osoby, tj. pierwszego skrzącego. Ewentualny interes faktyczny po stronie drugiego skarżącego nie może jej legitymować procesowo. Inne ustawy również nie przyznają w opisanych okolicznościach prawa do wniesienia skargi drugiego skarżącego. Brak jest więc podstaw do przyjęcia w oparciu o akta sprawy i powołany art. 50 ustawy p.p.s.a., by uprawnienie do wniesienia skargi służyło drugiemu skarżącemu.

Z tych przyczyn Sąd, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy p.p.s.a., zgodnie z którym Sąd odrzuca skargę jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne, orzekł jak w sentencji postanowienia.