Stosownie do art. 4 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko każdy ma prawo do informacji o środowisku i jego ochronie na warunkach określonych ustawą. Zasada ta została zagwarantowana w Konstytucji w art. 74 ust. 3. Zgodnie z tą regulacją prawną każdy ma prawo do informacji o stanie i ochronie środowiska. Zasada jawności i powszechnego dostępu do informacji o środowisku i jego ochronie doznaje jednak ograniczeń w konkretnych przypadkach wskazanych w ww. ustawie.
Władze publiczne mogą odmówić udostępnienia informacji o środowisku i jego ochronie po rozważeniu interesu publicznego przemawiającego za udostępnieniem informacji w konkretnym przypadku. Będzie take jeżeli udostępnienie tych informacji może naruszyć:
Ponadto władze publiczne mogą odmówić udostępnienia informacji o środowisku i jego ochronie, jeżeli wymagałoby to dostarczenia dokumentów lub danych będących w trakcie opracowywania lub przeznaczonych do wewnętrznego komunikowania się. Władze publiczne mogą odmówić również gdy wniosek jest w sposób oczywisty niemożliwy do zrealizowania. Tak stanie się także w przypadku zbyt ogólnie sformułowanego wniosku.
Należy jednak pamiętać, że odmowa udostępnienia informacji o środowisku w sytuacjach oznaczonych powyżej * nie może nastąpić, jeżeli informacja dotyczy ilości i rodzajów pyłów lub gazów wprowadzanych do powietrza oraz miejsca ich wprowadzania, stanu, składu i ilości ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi oraz miejsca ich wprowadzania, rodzaju i ilości wytwarzanych odpadów oraz miejsca ich wytwarzania, poziomu emitowanego hałasu lub poziomu emitowanych pól elektromagnetycznych.
Kolejnym przypadkiem w którym władze publiczne mogą odmówić udostępniania informacji jest sytuacja, gdy podmiot żądający informacji nie poinformuje władz publicznych o wyborze sposobu lub formy udostępniania informacji. Obowiązek taki wystąpi, gdy informacja o środowisku i jego ochronie nie może być udostępniona w sposób lub w formie określonej we wniosku. Gdy środki techniczne, którymi dysponują władze publiczne, nie umożliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku. Wówczas władze publiczne informują podmiot żądający informacji o przyczynach braku możliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem. Wskazują przy tym, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja może być udostępniona. Wtedy podmiot żądający informacji ma 14 dni na poinformowanie o wyborze sposobu lub formy. W przeciwnym wypadku władze publiczne odmówią udostępniania informacji.
W sytuacji gdy wniosek dotyczy informacji nieznajdującej się w posiadaniu władz publicznych, władze te niezwłocznie przekazują wniosek podmiotowi, w którego posiadaniu znajduje się żądana informacja. Musi to nastąpić w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia otrzymania wniosku. Następnie powiadamiają o tym wnioskodawcę. Jeżeli nie można ustalić podmiotu, to wówczas wniosek zostaje zwrócony wnioskodawcy.
Jeżeli wniosek jest sformułowany w sposób zbyt ogólny, władze publiczne niezwłocznie, w terminie nie dłuższym niż 14 dni, wzywają wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Udzielają przy tym stosownych wyjaśnień oraz niezbędnej pomocy i wskazówek, jak właściwie sformułować wniosek.
Należy też podkreślić, że jeżeli jest możliwe oddzielenie części informacji podlegającej wyłączeniu z udostępnienia, udostępnia się pozostałą część informacji.
Odmowa udostępnienia informacji o środowisku i jego ochronie następuje w drodze decyzji. Do skarg stosuje się przepisy ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Przekazanie akt i odpowiedzi na skargę następuje w terminie 15 dni od dnia otrzymania skargi. Skargę rozpatruje się w terminie 30 dni od dnia otrzymania akt wraz z odpowiedzią na skargę.