Samobójstwo, samobójstwo wspomagane, pozorowanie samobójstwa – jak i dlaczego ludzie odbierają sobie życie?

Sylwester, 31 grudnia 2018 roku – godz. 23.50

Patrol policyjny przy ul. Marszałkowskiej w Warszawie dostaje zgłoszenie. Mężczyzna w średnim wieku popełnił samobójstwo. Miejsce zdarzenia nietypowe – ostatnie piętro Pałacu Kultury i Nauki. Ciało bezwładnie zwisa z balustrady. Funkcjonariusze wjeżdżają na górę i otwierają drzwi prowadzące do Tarasu Widokowego. Na ziemi leży butelka drogiej whisky opróżniona do połowy. Obok niej spoczywa niewielki zwitek papieru przyklejony taśmą do podłoża. Prawdopodobnie jest to list pożegnalny. Po przyjeździe ekipy kryminalistycznej i wciągnięciu ciała do pokoju rozpoczynają się oględziny. List i stan w jakim znaleziono mężczyznę świadczą o samobójstwie. Jednakże coś się nie zgadza. Podrapania na przedramionach wskazują na ślady walki, przewrócona butelka po whisky nosi ślady obuwia, a pozostawiony rękopis sporządzono bardzo chaotycznie…

Opisana historia jest fikcyjna, a jej celem było zobrazowanie opisywanego problemu.

Dlaczego ludzie popełniają samobójstwo? Co powoduje, że człowiek decyduje się podjąć tak nieodwracalny krok? Zdarzają się również sytuacje, gdzie sprawca zabójstwa pragnie uniknąć odpowiedzialności poprzez upozorowanie śmierci samobójczej. Zbrodniarze często potrafią śledzić ofiarę tygodniami by poznać jej nawyki, problemy, znajomości i upodobania. Starają się również nie zapominać o zatarciu wszelkich śladów swojej bytności. Jak odróżnić targnięcie się na życie od teatralnej sztuki przygotowanej przez zabójcę?

Samobójstwa w Polsce

Na całym świecie z życia rezygnuje ok 800 tys. osób. Rzeczpospolita Polska należy do państw, w których bardzo często odnotowuje się przypadki samobójstw. Komenda Główna Policji i Główny Urząd Statystyczny badają to zjawisko i z niezadowoleniem stwierdzają, że problem ten istnieje w bardzo wysokiej skali. W 2017 roku znaleziono 5 276 osób, które zdecydowały się umrzeć na własne życzenie.

Najwięcej przypadków zgonów z tej kategorii odnotowano w Województwie Śląskim. Doszło tam do 601 przypadków. Jest to uwarunkowane bardzo dużą liczbą osób mieszkających na terenach śląskich. Warto jednak zauważyć, że na terenie Wojewódzkiej Komendy Policji w Opolu zdarzyło się najmniej przypadków samobójstw w całej Polsce. Województwo Podlaskie może pochwalić się najmniejszym odsetkiem tych smutnych przypadków.

Życie odbierali sobie przede wszystkim ludzie starsi, w przedziale wiekowym od 55 do 64 lat. W ciągu 2017 roku było to 1139 przypadków. Smutnym faktem jest to, że samobójstwo popełniła osoba w wieku między 7 a 12 lat. Najczęściej znajdowano ciała mężczyzn, bo aż 4 524 razy na 5 276 wszystkich przypadków. Mężczyźni decydujący się na ten krok wybierają metody, które rzadko kiedy umożliwiają ratunek. Mowa m.in. o śmierci przez powieszenie, strzał w głowę lub skok z wysokości. Kobiety decydują się na mniej gwałtowne metody, tj. przedawkowanie leków lub podcięcie żył w ciepłej wodzie.

Gdzie ludzie odbierają sobie życie?

Najczęstszym miejscem samobójstwa niezmiennie pozostaje mieszkanie lub dom. W 2017 roku było to 2271 przypadków. Jeżeli wliczymy w to garaż, piwnicę, lub strych to należy do statystyki dodać kolejne 698 osób. Po długiej przerwie na niechlubnym podium znajdują się również zabudowania gospodarcze, parki i lasy gdzie łącznie poprzedniego roku oddało życie 1270 dusz. Później mamy kolejno:

• droga, ulica, chodnik – 153;
• szkoła, uczelnia – 126 (tyle samo jeżeli chodzi o tereny kolei i tory);
• placówka lecznicza i sanatoryjna – 63;
• zbiornik wodny lub rzeka – 50;
• zakład pracy – 40;
• więzienia lub inne miejsca prawnej izolacji – 16;
• obiekt policyjny – 4;
• placówka wychowawczo-opiekuńcza – 3;
• obiekt wojskowy – 2

Zgodnie z tym zestawieniem, samobójcy najczęściej decydowali się na miejsca odosobnione. Zapewne chodziło o trudniejszy dostęp osób trzecich i niechcianą ingerencję. Takie miejsca doprowadzają również do późniejszego wykrycia ciała.

Jak ludzie odbierają sobie życie?

Pewnie nikogo nie zdziwi fakt, że najczęstszą metodą samobójstwa było powieszenie się. Stryczek wybrało 4 313 osób. Kolejny był skok z wysokości, który plasuje się na drugim miejscu. Na ten krok zdecydowało się 342 samobójców. Zdarzały się również inne przypadki, o których warto wspomnieć. Pokazują one jak ekstremalne decyzję potrafi podjąć zdesperowany człowiek.

• uszkodzenie układu krwionośnego (np. podcięcie żył, przebicie tętnicy, poderżnięcie gardła) – 75;
• rzucenie się pod pojazd znajdujący się w ruchu – 105;
• przedawkowanie leków – 102
• użycie broni palnej (np. strzał w głowę) – 72;
• utopienie się – 57
• uduszenie się w inny sposób niż przez powieszenie (np. założenie foliowej torebki na głowę) – 49;
• samookaleczenie powierzchowne (np. uszkodzenie mózgu poprzez walenie głową w ścianę) – 46;
• zatrucie gazem lub spalinami (np. doprowadzenie oparów tłumika do wnętrza samochodu i zamknięcie okien) – 29;
• zatrucie środkami chemicznymi lub toksycznymi (np. wypicie wybielacza, zażycie trucizny) – 16;
• samopodpalenie – 12.

W inny sposób w 2017 roku odebrało sobie życie 49 osób. W stosunku do poprzednich lat zwiększyła się znacznie metoda samopodpalenia.

Dlaczego ludzie odbierają sobie życie?

Człowiek jest istotą emocjonalną i nieprzewidywalną. Bardzo często nie można odgadnąć powodu, dla którego zdecydowała się na tak drastyczny krok jak samobójstwo. W 2 913 przypadkach nie można było ustalić motywu. Z reszty przypadków najczęściej uśmiercały się osoby cierpiące na choroby psychiczne. Z tego powodu z życia zrezygnowało 1017 dusz. Bardzo wiele osób żegna się ze światem przez konflikty rodzinne i przemoc, która z nich wynika. Takich przypadków było 285. W dalszej kolejności motywami były:

• zawód miłosny (np. zdrada, odejście partnera) – 231
• złe warunki ekonomiczne (np. długi) – 219;
• choroba fizyczna (np. nowotwór) – 186;
• pogorszenie lub nagła utrata zdrowia – 142;
• śmierć osoby bliskiej – 96;
• nagła utrata źródła utrzymania – 53;
• problemy szkolne lub zawodowe – 41;
• trwałe kalectwo – 26;
• popełnienie przestępstwa lub wykroczenia – 25;
• konflikt pozarodzinny – 11;
• strach przed utratą lub utrata mieszkania – 6;
• mobbing lub znęcanie się – 2;
• choroba AIDS – 1

Samobójstwo jest zjawiskiem o charakterze wieloaspektowym. Z tego względu powyższe badania mają charakter jedynie poglądowy. Każda jednostka przeżywa swoje własne rozterki, a decyzja o odebraniu sobie życia może u źródła mieć kilka przyczyn.

Samobójstwo wspomagane

Zgodnie z polskim prawem nie można pociągnąć do odpowiedzialności człowieka, który chciał popełnić samobójstwo. Nie ma żadnego znaczenia dlaczego człowiek chciał pozbawić się życia. Warto jednak wiedzieć, że każda osoba, która namawia lub pomaga w samobójstwie podlega karze.

Kto zabija człowieka na jego żądanie i pod wpływem współczucia dla niego,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. (…) W wyjątkowych wypadkach sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.

(art. 150 – Kodeks Karny)

By osoba została oskarżona o przestępstwo eutanazji a nie zabójstwa musi spełnić szereg przesłanek. Przed wszystkim sprawca musi działać pod wpływem współczucia lub dokonać uśmiercenia na żądanie ofiary. Sąd będzie brał pod uwagę również takie aspekty, jak:

• stan zdrowia ofiary (np. nieuleczana choroba);
• okoliczności zdarzenia (np. silne uczucia);
• motywacja sprawcy (np. chęć ulżenia w cierpieniu);
• stan (np. odurzenie środkami chemicznymi).

Kto namową lub przez udzielenie pomocy doprowadza człowieka do targnięcia się na własne życie,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

(art. 151 – Kodeks Karny)

Takiej samej karze podlega osoba, która poprzez namowę lub udzielenie pomocy doprowadza innego człowieka do targnięcia się na własne życie. W tym wypadku pojęcie namowy lub pomocy jest wieloaspektowe. Doprowadzić do samobójstwa można zarówno poprzez wypowiadanie określonych słów, wskazania dokumentów, jak i przy zwykłej gestykulacji, która jednoznacznie wskazuje cel przekazu. Udzielenie pomocy może być fizyczne (np. doprowadzenie do odurzenia i popchnięcie z wysokiego budynku) i psychiczne (np. motywowanie osoby do przyjęcia trucizny argumentując, że tak będzie lepiej)

Samobójstwo pod wpływem presji – znęcanie się nad osobą

Kodeks Karny przewidział też sytuację, w której człowiek pozbawia siebie życia przez wzgląd na zbyt duże cierpienie psychiczne lub fizyczne. Chodzi o znęcanie się nad osobami najbliższymi lub innymi osobami, które są zależne od sprawcy.

Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat (…) Jeżeli następstwem czynu (…) jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

(art. 207 – Kodeks Karny)

Ten artykuł jest trudny w interpretacji, ponieważ każdy człowiek inaczej reaguje na pewne zjawiska. Dla niektórych zwykłe niemiłe słowo może znaczyć tyle co największe męki psychiczne. Dla innych prób odporności jest dość wysoki. W przypadku znęcania fizycznego sprawa jest bardziej czytelna.

Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. (…) Jeżeli następstwem czynu (…) jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

(art. 190a – Kodeks Karny)

Podobne skutki może przynieść ze sobą przestępstwo stalkingu. Jest to coraz częściej zauważany problem. Warto jednak zauważyć, że o przestępstwie stalkingu możemy mówić w przypadku, kiedy:

• przestępca wzbudza u ofiary poczucie zagrożenie;
• wspomniany stan musi być poparty okolicznościami;
• musi wystąpić naruszenie prywatności (np. śledzenie, telefonowanie, pisanie);
• zachowanie to musi być powtarzalne.

Upozorowanie samobójstwa

Jednym z zasadniczych problemów, który dotyka polskie służby jest problem z ustaleniem jaki odsetek opisanych wyżej samobójstw to tak naprawdę upozorowanie samobójstwa. Wielu przestępców decyduje się na tzw. samobójstwo wspomagane, ponieważ jest to czyn o wiele mniej skomplikowany niż ukrycie ciała. Manipulacja zwłokami i próba ukrycia czyjejś śmierci niesie za sobą wiele trudności. Zatajenie charakteru zgonu jest łatwiejsze od zatajenia faktu śmierci.

By śmierć człowieka została uznana za samobójstwo musi wystąpić szereg cech, które sprawiają wrażenie logicznych. Jeżeli we wskazanych wyżej statystykach najwięcej ludzi wybiera śmierć przez powieszenie to zabójca musi skorzystać z tej informacji by lepiej zataić swoje zamiary. Z tego względu, znaleziony samobójca zostaje poddany wnikliwej analizie, która wykluczy udział osób trzecich.

Jeżeli zachodzi podejrzenie przestępnego spowodowania śmierci, przeprowadza się oględziny i otwarcie zwłok. (…) Oględzin zwłok dokonuje prokurator, a w postępowaniu sądowym sąd, z udziałem biegłego lekarza, w (…). W wypadkach nie cierpiących zwłoki oględzin dokonuje Policja z obowiązkiem niezwłocznego powiadomienia prokuratora. (…) Oględzin zwłok dokonuje się na miejscu ich znalezienia. (…)

(art. 209 – Kodeks Postępowania Karnego)

Jakie rodzaje śmierci wybiera samobójca?

Zamknęłam się w łazience, nalałam pełną wannę ciepłej wody i wzięłam do ręki żyletkę.
Podobno zapytano kiedyś któregoś z rzymskich filozofów, jak pragnie zakończyć życie, na co ten odpowiedział, że przetnie sobie żyły w ciepłej kąpieli. Postanowiłam więc, że to będzie chyba i dla mnie najlepsze wyjście. Położę w wannie, popatrzę na czerwoną posokę płynącą z moich żył, aż krew pięknie zabarwi czystą wodę, a potem zasnę sobie spokojnie pod powierzchnią, falującą jak łan maków.

Sylvia Plath – Szklany klosz

W życiu jest trochę inaczej. Być może dlatego, że w większości przypadków samobójstwo popełniają mężczyźni. Rzadko kiedy towarzyszy również temu romantyczny klimat. Najczęstszym wyborem przy odebraniu sobie życia jest tzw. zagardlenie. Innymi słowy, jest to rodzaj uduszenia gwałtownego. Do takich zaliczamy przypadki śmierci, które są wynikiem zamknięcia dopływu tlenu do organizmu.  Stan ten jest wywołany pozaustrojowym czynnikiem mechanicznym, czyli fizycznym uciskiem na narządy szyi człowieka. W naturze występuje wiele rodzajów zagardlenia. Do tej grupy zalicza się:

• powieszenie – pętla na szyi, która zaciska się przez wzgląd na masę człowieka;
• zadzierzgnięcie – podobny przypadek do wskazanego wyżej, w tym jednak wypadku pętla zaciska się poprzez siłę rąk; często wskazuje na udział osoby trzeciej;
• zadławienie – uduszenie człowieka poprzez siłę rąk;
• utonięcie – zalanie otworów oddechowych płynami;
• unieruchomienie klatki piersiowej – ciężar znajdujący się na ciele uniemożliwia ruch oddechowy;
• ciało obce znajdujące się w gardle uniemożliwiające swobodny przepływ tlenu;

Jak rozpoznać upozorowanie powieszenia?

Upozorowanie samobójstwa przez powieszenie jest bardzo trudne. Wiąże się to z problemami natury biologicznej. Człowiek będzie walczyć i nie da się zawiesić na żywo. Zdarzają się przypadki, gdzie ofiara samodzielnie decyduje się na ten krok pod wpływem groźby. Jednakże w przypadku powieszenia najczęściej mamy do czynienia z prawdziwym samobójcą lub nieszczęśliwym wypadkiem. Zwykle ludzie chcąc zakończyć życie w ten sposób korzystają z materiałów szeroko dostępnych takich, jak: sznury, paski, ściągacze ubrań, linki i kable.

W przypadku oględzin zwłok samobójcy można stwierdzić, czy było to upozorowanie samobójstwa, czy jedynie desperacki krok. Funkcjonariusze sprawdzają takie elementy jak:

• usytuowanie zwłok (np. knebel w ustach, związane ręce u wisielca mogą świadczyć o pomocy osoby trzeciej);
• miejsce mocowania pętli (w zależności od możliwości technicznych człowiek mógł zawiesić ją samodzielnie lub jedynie przy wsparciu kogoś innego);
• sposób wiązania pętli (np. harcerz zwiąże sznur inaczej niż alpinista; w ten sposób można potwierdzić samobójstwo wspomagane);
• przedmioty znajdujące się pod zwłokami (np. swobodny zwis wymaga by pod nogami znajdował się przewrócony taboret lub krzesło);
• wygląd pomieszczenia (np. rozbite przedmioty, ślady walki, krew);
• ślady pośmiertne (muszą odpowiadać położeniu ciała; inna opcja może wskazać na pośmiertne powieszenie);
• podeszwy butów (badanie możliwości samodzielnego dotarcia do miejsca zgonu);
• bruzda wisielcza (ślad na szyi odpowiadający zawieszonej pętli);
• cechy przyżyciowości (np. Objaw Simona – obecność krwawych wylewów na przedniej powierzchni tarcz międzykręgowych odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Jedna z cech zażyciowości powieszenia._

Zadzierzgnięcie w większości przypadków nie jest możliwe do upozorowania. Samobójca musi mieć kogoś do pomocy lub zdobyć specjalne mechanizmy blokujące. Dzieje się tak, ponieważ w przypadku duszenia przy pomocy własnych rąk następuje powolna utrata przytomności. Innymi słowy, siła nacisku będzie zbyt słaba by dokończyć dzieło śmierci. W przypadku zadławienia nie ma możliwości by wystąpiło upozorowanie samobójstwa. Często też na szyi zostają ślady zadrapań powstałych od palców zabójcy.

Podduszanie o charakterze erotycznym i euforycznym

Pozostając przy temacie zagardlenia warto zwrócić uwagę na pewien niebezpieczny typ rozrywki. Problem ten najczęściej dotyczy mężczyzn, jednakże nie jest to regułą. Chodzi o ograniczenie dopływu tlenu w celu spotęgowania doznań seksualnych. W wielu przypadkach dochodzi do tragedii, ponieważ aktywność seksualna przebiega w odosobnieniu. Rzadko kiedy zdarzają się przypadki śmiertelnego podduszania podczas uciechy z partnerem. Niestety odnotowano również i takie, gdzie druga połówka stanowczo przesadziła z uciskiem i zanim zrozumiała swój błąd, było już za późno.

Najpowszechniejsze przypadki zgonu poprzez tzw. Autoerotic asphyxiation (AEA) powstają podczas samotnej masturbacji. Człowiek samodzielnie zaciska pętle na swojej szyi, knebluje się lub zakłada foliową torebkę na głowę. Celem ma być doprowadzenie do stanu euforii lub wyluzowania spowodowanego brakiem tlenu. Jest to bardzo niebezpieczne, ponieważ w takim stanie człowiek nie zdaje sobie sprawy, czy jego odczucia to planowany efekt, czy już przekroczenie głębokości osiąganego niedotlenienia. Do podobnych praktyk zaliczana jest tzw. choking game. W tym wypadku również ma miejsce praktykowanie ucisku na szyję. Celem jest jednak doprowadzenie się do stanu zbliżonego po zażyciu narkotyków. Efekty osiągane są samodzielnie lub przy pomocy osób trzecich.

Utonięcie

Samobójca chcący oddać życie poprzez utonięcie musi być osobą zdeterminowaną. Nie ma możliwości by człowiek przeszedł przez plażę, zanurzył głowę w wodzie i czekał aż utonie. Naturalny instynkt przeważy i osoba zrezygnuje z kontynuowania czynności. Jednakże samobójstwo w formie utonięcia jest możliwe. W tym celu osoba obciąża swoje ciało lub związuje kończyny i rzuca się z mostu lub innej znajdującej się nad wodą płaszczyzny. Upozorowanie samobójstwa w tym wypadku jest dość trudne i rzadko stosowane. Najczęstszymi ofiarami utonięcia są osoby, które spotkał nieszczęśliwy wypadek. Dzieje się tak, ponieważ proces utonięcia jest bardzo złożony. Wyróżniamy jego 5 etapów:

• niespodziewane oddechy (od 4 do 16 sekund) – występuje w skutek podrażnienia przez zimną wodę;
• opór (od 30 sekund do nawet 2 minut) – uświadomienie sytuacji i wstrzymywanie oddechu;
• wydatne ruchy oddechowe (od 1 do 2,5 minuty) – dostanie się wody do dróg oddechowych, wywołanie duszności wywołanych spienieniem płynu;
• zamartwica (od 1 do 1,5 minuty) – utrata świadomości, czucia i przytomności a także zatrzymanie czynności oddechowych;
• oddechy końcowe (od 30 sekund do 1 minuty) – drgawki toniczne i śmierć.

Upadek z wysokości

Człowiek decydujący się na śmierć od upadku z wysokości zazwyczaj nie ma szansy cofnąć swojej decyzji. O ile w przypadku powieszenia lub prób utopienia istnieje cień szansy na ratunek, tak w przypadku skoku z wysokości nie ma takiej możliwości. Dzieje się tak, ponieważ samobójca decydując się na ten krok wybiera wysokość, która pozwoli mu na szybką śmierć. W tym wypadku występuje też wiele możliwości na upozorowanie samobójstwa, dlatego też służby nierzadko mają problem z kwalifikacją śmierci denata.

W przypadku samobójstwa rozróżniamy wyskoczenie. Czyn ten charakteryzują ślady świadczące o odbiciu od podłoża. Jest to nierzadko jedyny dowód mogący świadczyć, że samobójca działał samodzielnie. Takie przypadki jak wyrzucenie, zrzucenie, wypchnięcie lub popchnięcie ofiary w celu zabójstwa jest praktycznie nierozróżnialne. W tym przypadku główną wartość dowodową przedstawiają uszkodzenia odzieży i obrażenia ciała. Samobójcy wybierają zazwyczaj tzw. suicide hotspots, czyli miejsca znajdujące się na wysokości. Są nimi np. klify, dachy wysokich budynków, zbocza gór i mosty.

Rany cięte, kłute i rąbane

Zdarzają się przypadki, gdzie samobójca chce rozstać się z życiem poprzez zranienie się ostrym narzędziem. Zabójstwo od samodzielnego pozbawienia się życia w tym przypadku odróżnić bardzo łatwo. Przestępca atakując ofiarę wkłada w zadany cios znacznie większą siłę i jednocześnie statystycznie celu w inne punkty na ciele. Samobójca zazwyczaj decyduje się na podcięcie żył w nadgarstkach, ugodzenie nożem w serce lub podcięcie gardła. Zdarzają się i takie ekstremalne przypadki, gdzie osoba trzymając np. siekierę w obu rękach samodzielnie uderza kilka razy głową w nadstawione ostrze. Na tak makabryczną decyzję piszą się zazwyczaj osoby chore psychicznie.

Rany samobójcze z natury są dość płytkie, ponieważ nakierowanie ostrego narzędzia na swoje ciało i próba ugodzenia nie wyzwoli w sprawcy dużego pokładu siły. Najlepszym przykładem jest sytuacja z podciętym gardłem. W przypadku zabójstwa ofiara ma nierzadko nacięte kręgi szyjne, gdy w przypadku samobójstwa występują płytkie nacięcia mające na celu upływ krwi i utratę przytomności. Rzadko kiedy samobójcy chodzi o odczuwanie bólu a jego decyzje są ukierunkowane na skutek nie na brutalność.

Trucizna

Cóż jest trucizną? Wszystko jest trucizną i nic nie jest trucizną. Tylko dawka czyni, że dana substancja nie jest trucizną – Paracelsus

Otrucie się przy pomocy leków lub środków odurzających jest bardzo często metodą samobójstwa. Po ten środek częściej sięgają kobiety, które z natury nie decydują się na radykalne i brutalne metody uśmiercania – przynajmniej jeżeli chodzi o swoją osobę. Jak więc rozumieć pojęcie trucizny? Są to substancje, które wewnątrz naszego organizmu powodują zaburzenia funkcjonowania narządów, nieodwracalne zmiany i uszkodzenia tkanek. Celem użycia trucizny ma być zgon samobójczy lub śmierć ofiary. Niektóre substancje po kilku godzinach od zażycia są praktycznie niewykrywalne. Zabójca więc, korzystając z tego środka nie decydował się na upozorowanie samobójstwa jak na upozorowanie nieszczęśliwego wypadku.

Trucizna może wniknąć do organizmu na kilka sposobów. Najpowszechniejsze z nich to:

• spożycie lub wypicie w podanym posiłku;
• wciągnięcie poprzez układ oddechowy w formie gazowej;
• wprowadzenie dożylne przy pomocy strzykawki;
• zażycie dopochwowe lub odbytnicze.

Pozorowanie samobójstwa lub nieszczęśliwego wypadku często wymagało cierpliwości od sprawcy. Nie zawsze była możliwość podania od razu śmiertelnej dawki. Często otrucie zajmowało tygodnie a nawet miesiące. W medycynie rozróżnia się 5 rodzajów dawek. Są nimi dawki;

• podprogowe – charakteryzują się brakiem widocznej reakcji;
• graniczne;
• lecznicze;
• toksyczne;
• śmiertelne

Samobójstwo z udziałem pojazdów

Samobójca rezygnując z życia często decyduje się na śmierć pod kołami pojazdu. Często wykorzystuje do tego ruchliwe miejsca, tory kolejowe lub stacje metra. Z roku na rok przybywa przypadków śmiertelnych z udziałem jednostek kołowych lub szynowych. W tych, jakże brutalnych zgonach bardzo ciężko odróżnić samobójstwo, samobójstwo wspomagane, czy nieszczęśliwy wypadek. Dzieje się tak przez wzgląd na liczne obrażenia ofiary. Zdarzenia, w których udział biorą piesi zazwyczaj składają się z kilku faz. Są nimi:

• potrącenie ofiary;
• upadek ofiary;
• przejechanie ofiary;
• wleczenie ofiary za pojazdem.

Ciało znajduje się często w stanie, który utrudnia identyfikację. Doprowadza to do problemów z wykryciem intencji śmierci.

Porażenie prądem elektrycznym

Człowiek może popełnić samobójstwo przy użyciu prądu elektrycznego na kilka sposobów. Najpopularniejszym z nich jest bezpośredni dotyk urządzenia (np. poprzez włożenie metalowego przedmiotu tzw. gniazdko trzymając go z drugiej strony) lub narażając się na kontakt z niezabezpieczonymi przewodami. Mniej popularnymi metodami, jednakże również spotykanymi jest owinięcie kończyn kablami bez izolacji lub porażenie prądem podczas kąpieli. Klasycznym przykładem będzie tutaj wrzucenie włączonej suszaki do wanny pełnej wody.

Upozorowanie samobójstwa przy wykorzystaniu prądu elektrycznego przestępca może wykonać na kilka sposobów. Pierwszym i najbardziej logicznym jest wrzucenie przedmiotu elektrycznego do wanny, w której spoczywa ofiara. Zdarzają się przypadki, gdzie zabójca podłączał przedmiot do sieci elektrycznej ze świadomością, że ofiara prędzej czy później po niego sięgnie. Bardziej bezpośredni sprawca wykorzysta sprzęt o dużej mocy i przyłoży kabel do ciała ofiary, następnie postara się ukryć ślady swojej bytności.

Samobójstwa o charakterze symbolicznym i kulturowym

Cztery korzenie wszystkich rzeczy: ogień, powietrze, woda i ziemia.

Ralph Waldo Emerson

Zdarza się, że samobójca chce odebrać sobie życie by dać wyraz swojemu niezadowoleniu z pewnej sytuacji lub gdy chce wskazać na problem, który dotyka go osobiście lub w jego mniemaniu jest czynnikiem zagrażającym ludzkości.

Śmierć w płomieniach

Ogień to żywa istota, Brian. Oddycha, trawi i nienawidzi.

Donald Rimgale

Samobójstwo z użyciem metody samospalenia nie jest popularne w naszym kręgu kulturowym. Niestety odnotowuje się coraz więcej przypadków osób, które decydują się na śmierć w takich okolicznościach. Te wypadki mają wymiar symboliczny i niosą za sobą pewien przekaz. Śmierć w tym wypadku jest drugorzędna, a na piedestał wysuwa się chęć zwrócenia uwagi na pewne problemy. Za takim poglądem przemawia wiele aspektów, m.in.;

• samobójstwo jest związane z miejscem publicznym, bardzo często związanym z głoszonym przesłaniem;
• samobójca wykorzystuje łatwopalne ciecze by jego ciało szybko stanęło w płomieniach a jego agonia była widoczna dla jak najszerszego grona odbiorców;
• agonii towarzyszy wykrzykiwanie haseł o charakterze politycznym lub religijnym;
• podczas podpalenia ofiara nie wzywa pomocy.

Śmierć z wychłodzenia

W końcu wszyscy zamarzną, tyle że każdy doznaje tego w inny sposób, bo w innym czasie i z innych powodów.

Nicola Keegan – Pływanie

Hipotermia – proces wychładzania organizmu, które może prowadzić do śmierci. Samobójca wybierając ten rodzaj śmierci wybiera się w podróż do miejsc, w których panuje niska temperatura. Nie zabiera ze sobą ciepłych ubrań, prowiantu i narzędzi. Po prostu idzie ile sił w nogach. Śmierć ma charakter symboliczny i rzadko kiedy występuje w praktyce. Najczęściej ofiary wychłodzenia to osoby, które uległy nieszczęśliwyemu wypadkowi.

Śmierć z głodu

Śmierć głodowa następuje powoli. Organizm pozbawiony kalorii, a w konsekwencji glukozy, zaczyna ją wytwarzać z kwasów tłuszczowych z własnej tkanki tłuszczowej. Z czasem człowiek słabnie i zaczyna popadać w śpiączkę. W zależności od kondycji fizycznej i rezerw organizmu śmierć głodowa następuje od 2 do 6 tygodni od ostatniego posiłku.

Focus.pl

Sytuacja spotykana bardzo rzadko. Z powodu swojej specyfiki samobójstwo dokonane w ten sposób nosi znamiona śmierci męczeńskiej. Związane jest to z potrzebą zwrócenia uwagi na pewne problemy. W historii Polski znany jest jeden bardzo głośny przypadek z czasów II Wojny Światowej. W obozie koncentracyjnym Auschwitz, zakonnik Maksymilian Maria Kolbe zdecydował się na śmierć głodową. Kapłan chciał poświęcić swoje życie w zamian za życie współwięźnia, który miał rodzinę.

Śmierć w wybuchu

Teraz ja staję się Śmiercią, niszczycielem światów.

Przemówienie jednego z twórców broni atomowej, lata 40 XX wieku

Samobójca stosuje zwykle materiały wybuchowe, które stworzył własnoręcznie. Metoda ta, przez wzgląd na swoją specyfikę może nieść ze sobą przekaz kulturowy i polityczny. Zawody, z którymi można powiązać samobójstwo poprzez wysadzenie ładunków wybuchowych:

• saper;
• żołnierz;
• pracownicy ośrodków tworzących materiały wybuchowe;

Przykład samobójczej śmierci podczas detonacji najczęściej stosowany jest na świecie przez organizacje terrorystyczne.

ARTYKUŁ BĘDZIE MIAŁ SWOJĄ KONTYNUACJĘ

Źródło:

• Jak upozorować samobójstwo? – Andrzej Gawliński;
• wikipedia.pl;
• statystyka.policja.pl

Zobacz również:

https://kruczek.pl/tantologia-smierc-tez-mozna-studiowac/

31