Zadaniowy system czasu pracy
Czas pracy definiuje kodeks pracy w art.128. Jest to czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Natomiast zadaniowy system czasu pracy polega na wyznaczaniu czasu pracy poprzez konkretne zadania wyznaczone przez przełożonego.
Planując wprowadzenie zadaniowego systemu czasu pracy, należy zweryfikować, czy pracujące osoby rzeczywiście mogą pracować w tym systemie. Jest to uzależnione od kilku czynników. Zgodnie z art. 140 k.p. system zadaniowego czasu pracy można stosować tylko „w przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją albo miejscem wykonywania pracy”.
Wszystko zależy od specyfiki czasu pracy
W związku z powyższym przyjmuje się, iż system czasu pracy można wprowadzić tylko wtedy, gdy wymaga tego specyfika danej pracy (powierzanych zadań). Istotą tego systemu jest przyznanie pracownikowi swobody i samodzielności co do sposobu organizacji czasu pracy. Pracownik sam odpowiada za planowanie zadań w sposób, który umożliwi mu ich wykonanie. Rozlicza się go z wykonanych zadań, a nie z czasu spędzonego na ich realizacji. W rezultacie pracownik może elastycznie kształtować długość dnia pracy, a nawet liczbę dni pracy. Może też decydować o liczbie i czasie trwania przerw. Pracodawca nie może wówczas oczekiwać, że pracownik będzie wykonywał pracę w ściśle określonych granicach czasowych (np. od 9.00 do 17.00).
Kiedy sprawdzi się zadaniowy system czasu pracy?
Uzasadnienie dla wprowadzenia zadaniowego czasu pracy istnieje głównie wtedy, gdy pracodawca nie ma możliwości kontrolowania i ewidencjonowania czasu pracy pracownika. W związku z tym pracodawca powinien rozważyć, czy na pewno jest w stanie przyznać swym pracownikom prawo swobodnego wyboru czasu, w jakim będą wykonywać swe zadania. W przypadku przedstawicieli handlowych istnieje możliwość wdrożenia tego systemu. Przy analizie tej kwestii należałoby mieć na względzie niżej wskazane przesłanki. W literaturze wskazuje się bowiem, że stosowanie zadaniowego czasu pracy jest dopuszczalne pod warunkiem spełnienia określonych cech pracy. Do cech tych należą:
1) problem z precyzyjnym określeniem momentu jej rozpoczynania i zakończenia,
2) niemożność kontroli czasu poświęconego wykonywaniu pracy,
3) świadczenie pracy poza normalnym rytmem funkcjonowania zakładu pracy,
4) wykonanie pracy zależne od zmiennych, trudnych do przewidzenia okoliczności i uwarunkowań,
5) nierytmiczne zapotrzebowanie na daną pracę,
6) indywidualność zadań, czyli w zakresie czasu pracy pracownicy nie mogą być uzależnieni od wykonania czynności (etapu prac) przez innych pracowników; w zadaniowym systemie czasu pracy pracownik nie uczestniczy bezpośrednio w pracy większego zespołu. Realizowane przez niego zadania mają charakter autonomiczny, wobec czego ich wykonanie jest w zasadniczy sposób niezależne od zaangażowania innych osób niż sam pracownik zatrudniony w systemie zadaniowym.
Gdy najbardziej liczy się samodzielność i niezależność
Modelowo zadaniowy czas pracy ma najczęściej zastosowanie między innymi do: dziennikarzy, architektów, projektantów, programistów, księgowych czy też prawników. Istotą tych zawodów jest samodzielność i niezależność dotycząca organizacji czasu pracy. W literaturze wskazuje się także, że zadaniowy czas pracy można zastosować również do tzw. pracowników niezależnych w zakresie miejsca świadczenia pracy (np. właśnie przedstawicieli handlowych). (M. Gładoch Komentarz do art. 140 kodeksu pracy)
Aby wprowadzić zadaniowy system czasu pracy, należy zamieścić stosowny zapis w regulaminie pracy. Niezbędne będzie tutaj z pewnością precyzyjne ustalenie kręgu osób/stanowisk objętych tym systemem. Dodatkowo pracodawca powinien uzgadniać z pracownikiem zadania i ustalać z nim czas niezbędny do ich wykonania. Ważne staje się uwzględnienie wymiaru czasu pracy wynikające z norm określonych w art. 129 (maksymalnie 8 godzin dziennie i średnio 40 godzin/5 dni tygodniowo). Zachodzi zatem konieczność opracowania jakiegoś systemu uzgadniania z pracownikiem tych zadań (cyklicznie, np. co tydzień lub co miesiąc). Poszczególne zadania powinny być ustalone i przydzielane w taki sposób, by były one obiektywnie możliwe do wykonania w czasie 8 godzin dziennie i przeciętnie 40 godzin tygodniowo. Pracownik sam decyduje, kiedy wykona dane zadanie. Powinno się ono jednak obiektywnie nadawać do realizacji w typowych normach czasu pracy obowiązujących w podstawowym systemie.
Należy także pamiętać, że jeżeli w okresie rozliczeniowym wystąpią okresy usprawiedliwionej nieobecności w pracy, zadania należy tak określić, aby pracownik mógł je wykonać w ramach mniejszej liczby dni pracy.
Czytaj również:
https://kruczek.pl/co-jest-podroza-sluzbowa/
