Drift i inne niebezpieczne manewry na drodze

Drift samochodowy i nielegalne wyścigi po mieście nocą kuszą młodych ludzi zarówno w ciepłe, letnie noce, jak i wtedy, kiedy pojawi się pierwszy śnieg. Kierowcy ścigają się po mieście z dużą prędkością i powodują tym niebywały hałas, niosący się między budynkami. Skok adrenaliny nie idzie w parze ze świadomością konsekwencji takich zachowań.

Czym jest drift?

Drift samochodowy to technika umiejętnego kontrolowania poślizgu w czasie jazdy samochodem po wyznaczonej trasie. Powinien on odbywać się w specjalnie wyznaczonych do tego miejscach. Samochody, które są w nim natomiast wykorzystywane powinny posiadać napęd na tylne koła. Tego typu pojazdy zapewniają bowiem odpowiedni poziom bezpieczeństwa kierowcy. Wbrew powszechnie panującej opinii wchodzenie w poślizg przy użyciu hamulca ręcznego nie ma nic wspólnego z driftem.

Drift – co na to polskie prawo?

Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy Kodeks wykroczeń (dalej jako „kw”) każdy, kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, nie zachowując należytej ostrożności, powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, podlega karze grzywny. Istotne w tym przypadku jest szczegółowe wskazanie, jakiej drogi oraz jakiej strefy artykuł dotyczy (definicje tych pojęć znajdziemy w art. 1 i 8 ust. 1 ustawy Drogi publiczne).

Strefą ruchu jest obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na który wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi (art. 2 pkt 16a ustawy Prawo o ruchu drogowym). W art. 86 § 2 kw uregulowano także typ kwalifikowany analizowanego wykroczenia. Polega on na tym, że sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1, będąc w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka. Stan po użyciu alkoholu to stwierdzona zawartość alkoholu w wysokości od 0,2 do 0,5 promila we krwi sprawcy albo od 0,1 do 0,25 mg zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza. Powyżej tych wartości mamy już do czynienia ze stanem nietrzeźwości (art. 115 § 16 ustawy Kodeks karny, dalej jako „kk”). W tym wypadku sprawcy grozi grzywna, kara aresztu lub ograniczenia wolności. Co więcej, w stosunku do sprawcy można również orzec zakaz prowadzenia pojazdów (art. 86 § 3 kw).

Przeczytaj również:
Pijany 14-latek kontra BMW z wypożyczalni – co grozi nieletniemu kierowcy?

Przesłanki odpowiedzialności – należyta ostrożność

Artykuł 86 kw obejmuje czyn polegający na niezachowaniu należytej ostrożności i w efekcie stanowiący źródło zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Dla przypisania odpowiedzialności z tego przepisu konieczne jest ustalenie, iż sprawca nie zachował „należytej ostrożności”. Mowa o takiej, jaka była wymagana w konkretnej sytuacji. Polega ona m.in. na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania do warunków panujących na drodze i zmienności sytuacji, w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybką reakcję. Następstwem niezachowania wymaganej ostrożności w danych warunkach jest spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu.

Wykroczenie czy już przestępstwo?

Czyn określony w art. 86 kw nie wyklucza orzeczenia popełnienia przestępstwa wypadku komunikacyjnego, o którym mowa w art. 177 kk. Różnica polega na stopniu naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu i jego następstwach. Artykuł 177 kk obejmuje przypadki naruszenia tych zasad w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Łączy się z tym „zwykłe” (§ 1) albo „ciężkie” uszkodzenie ciała lub śmierć innej osoby (§ 2). Natomiast wykroczenie z art. 86 § 1 kw prowadzi do „zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym”. Artykuł 86 kw łączy się również odpowiednio z możliwością spowodowania bezpośredniego niebezpieczeństwa w komunikacji w rozumieniu art. 174 kk. Jeżeli czyn sprawcy wypełnia zarówno znamiona wypadku komunikacyjnego (art. 177 § 1 kk), jak i wykroczenia przewidzianego w art. 86 § 1 kw, należy przyjąć odpowiedzialność za wypadek drogowy. Za wykroczenie sprawca może odpowiadać jedynie wtedy, gdy skutki wypadku nie osiągnęły progu właściwego dla występku pod postacią wypadku komunikacyjnego.