Obowiązek meldunkowy – wszystko, co musisz o nim wiedzieć

Obowiązek meldunkowy polega głównie na rejestracji danych dotyczących naszego pobytu. Przy wykonywaniu wielu czynności urzędowych oczywiście jest on od nas wymagany. Pomimo kontrowersji i uznania za „relikt przeszłości” nadal funkcjonuje w polskim systemie prawnym. Do wyjaśnienia pozostaje kwestia, na czym on właściwie polega? Czy jest aż tak straszny, jak go malują?

Obowiązek meldunkowy – na czym polega?

Obowiązek meldunkowy obywateli polskich polega przede wszystkim na:

• zameldowaniu się w miejscu pobytu stałego lub czasowego,
• wymeldowaniu się z miejsca pobytu stałego lub czasowego,
• zgłoszeniu wyjazdu za granicę,
• zgłoszeniu powrotu z wyjazdu z zagranicy.

Zameldowanie się w miejscu pobytu stałego lub czasowego

Dokonanie zameldowania w miejscu pobytu stałego lub czasowego możemy dokonać przez internet lub w urzędzie. By uczynić to w formie elektronicznej, potrzebujemy niewątpliwie profilu zaufanego (eGo), certyfikatu kwalifikowanego albo e-dowodu (jeśli jesteś obywatelem polskim). Te dokumenty pozwalają bowiem potwierdzić naszą tożsamość.

Zameldowanie się w miejscu pobytu stałego lub czasowego przez internet – co przygotować?

Przede wszystkim przygotujmy:

• login z hasłem do profilu zaufanego i telefon komórkowy lub dane do innego sposobu logowania na profil zaufany,
• jeśli jesteś obywatelem polskim – możesz też użyć e-dowodu,
• jeśli jesteś właścicielem lub masz inny tytuł prawny do mieszkania, w którym chcesz się zameldować – dołącz do formularza JEDEN z następujących dokumentów elektronicznych, który to potwierdzi, na przykład:
• umowa cywilnoprawna (np. umowa najmu),
• odpis z księgi wieczystej albo wyciąg z działów I i II księgi wieczystej,
• decyzja administracyjna,
• orzeczenie sądu.

Jeżeli NIE jesteśmy właścicielem i nie mamy też innego tytułu prawnego do mieszkania, w którym chcemy się zameldować – należy dołączyć do formularza w formie dokumentu elektronicznego:

• oświadczenie właściciela lub innego podmiotu, który ma tytuł prawny do mieszkania, potwierdzające twój pobyt w lokalu,
• dokument, który potwierdza tytuł prawny do mieszkania właściciela lub innego podmiotu.

Co istotne, możemy dołączyć skany, jeżeli nie dostaniemy dokumentów elektronicznych.

Zameldowanie się w miejscu pobytu stałego lub czasowego przez internet – co zrobić?

1. Przygotuj potrzebne dane.
2. Kliknij przycisk „Zamelduj się”.
3. System przeniesie cię na stronę profilu zaufanego. Zaloguj się na swoje konto.
4. Po zalogowaniu system przeniesie cię z powrotem na platformę ePUAP.
5. Wybierz rodzaj pobytu, na jaki chcesz dokonać zameldowania.
6. Zaznacz, kogo chcesz zameldować.
7. Dołącz odpowiednie dokumenty.
8. Wypełnij pozostałe pola z danymi osobowymi i adresem zameldowania. Jeśli chcesz, możesz, kiedy będziesz się meldować na pobyt stały, jednocześnie wymeldować się z pobytu czasowego. Albo gdy będziesz meldować się na pobyt czasowy, wymeldować się z pobytu stałego.
9. Jeśli zaznaczasz, że chcesz dostać zaświadczenie o zameldowaniu na pobyt czasowy, dołącz dokument, który potwierdzi płatność za to zaświadczenie. Zaznacz, w jaki sposób chcesz dostać to zaświadczenie: pocztą, osobiście czy elektronicznie na ePUAP.
10. Sprawdź i podpisz wniosek elektronicznie. Potwierdzenie złożenia wniosku otrzymasz na swoją skrzynkę ePUAP.

Zameldowanie się w miejscu pobytu stałego lub czasowego w urzędzie – co przygotować?

Przy zameldowaniu się w urzędzie przygotowujemy zasadniczo te same dokumenty i informacje jak przy zameldowaniu się przez internet. Ponadto musimy wypełnić formularz zgłoszenia pobytu stałego lub formularz zgłoszenia pobytu czasowego, a także przygotować dokument tożsamości: dowód osobisty lub paszport.

Co ważne, na formularzu zgłoszenia twojego pobytu musi się podpisać i potwierdzić twój pobyt właściciel lub inny podmiot, który ma tytuł prawny do mieszkania.

Musimy pamiętać, że gdy dokonujemy zameldowania przez pełnomocnika, to i on musi mieć przy sobie dokument tożsamości.

Wymeldowanie się z miejsca pobytu stałego lub czasowego przez internet – co przygotować?

• login z hasłem do profilu zaufanego i telefon komórkowy lub dane do innego sposobu logowania na profil zaufany,
• jeśli jesteś obywatelem polskim – możesz też użyć e-dowodu.

Wymeldowanie się z miejsca pobytu stałego lub czasowego w urzędzie – co zrobić?

1. Wejdź na stronę usługi: „Zgłoszenie wymeldowania z pobytu stałego”.
2. Kliknij „Załatw sprawę”.
3. Przeniesiesz się na stronę login.gov.pl.
4. Wybierz sposób logowania.
5. Zaadresuj formularz.
6. Wypełnij formularz.
7. Kliknij „Dalej”, a potem – „Podpisz”.
8. Wyślij formularz. Następnie wyświetli się komunikat, że formularz został wysłany. Dostaniesz urzędowe poświadczenie przedłożenia (UPP).

Wymeldowanie się z miejsca pobytu stałego lub czasowego w urzędzie – co zrobić?

Jest to bardzo proste! Wystarczy przygotować potrzebne dokumenty oraz zgłosić wymeldowanie.

Wymeldowanie się z pobytu stałego – kiedy złożyć dokumenty?

Musimy pamiętać, że wymeldowujemy się najpóźniej w dniu, w którym wyprowadzamy się z miejsca zameldowania na pobyt stały. Ze względu na to możemy to uczynić podczas meldowania się w nowym miejscu pobytu stałego lub czasowego. Oczywiście, urzędnik zamelduje nas wtedy w nowym miejscu i automatycznie wymelduje z poprzedniego. W sytuacji wyprowadzki i braku wymeldowania – możemy zostać wymeldowani w drodze decyzji administracyjnej.

Ważne: ze względu na fakt zgłoszenia zgonu w urzędzie stanu cywilnego –osoba zmarła zostanie automatycznie wymeldowana.

Wymeldowanie się z pobytu stałego – gdzie złożyć dokumenty?

Możemy zrobić to na dwa sposoby. Możemy wymeldować się w urzędzie gminy, na terenie której mamy meldunek na pobyt czasowy lub będziemy meldować się na pobyt stały lub czasowy. Dodatkowo warto wiedzieć, że możesz się wymeldować automatycznie podczas meldowania w nowym miejscu.

Zgłoszenie wyjazdu za granicę

Zgłoszenia wyjazdu za granicę dokonuje każda osoba, która chce wyjechać za granicę na dłużej niż 6 miesięcy, ale planuje wrócić do kraju (zostanie wtedy automatycznie wymeldowana z miejsca pobytu czasowego, jeżeli je posiada). Jej adres zameldowania stałego pozostanie bez zmian. Jeżeli ktoś planuje na stałe wyjechać z Polski, zostanie wtedy automatycznie wymeldowany z miejsca pobytu stałego i czasowego. Możemy tego dokonać przez pełnomocnika.

Czynności dokonujemy najpóźniej w dniu naszego wyjazdu. Zgłoszenia możemy dokonać zarówno przez internet, jak i w urzędzie. Wszystkie działania są analogiczne jak w przypadku wymeldowania.

Zgłoszenie powrotu z wyjazdu z zagranicy

Zgłoszenia dokonuje każdy, kto był za granicą dłużej niż 6 miesięcy i zgłosił ten wyjazd w urzędzie gminy. Co ważne, nie zgłaszamy powrotu z wcześniej zgłoszonego wyjazdu na stałe poza granice kraju. Co istotne, możemy to uczynić za pośrednictwem internetu lub osobiście – w urzędzie. Czynności, które musimy podjąć, są takie same jak przy wymeldowaniu. Zgłoszenie wysyłamy do urzędu gminy, na terenie której będziemy mieszkać po powrocie z zagranicy.

Obowiązek meldunkowy – kto ma obowiązek?

Przede wszystkim obowiązkowi meldunkowemu podlega każdy, kto mieszka w Polsce. Warto wskazać, że rodzic, opiekun prawny lub opiekun faktyczny wykonują obowiązek meldunkowy za osoby, które nie mają zdolności do czynności prawnych (osoby całkowicie ubezwłasnowolnione, dzieci do 13 lat) lub mają ograniczoną zdolność do czynności prawnych (osoby częściowo ubezwłasnowolnione, dzieci w wieku od 13 do 18 lat).

Pobyt stały i pobyt czasowy

Zgodnie z ustawą o ewidencji ludności przez pobyt stały rozumie się zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Podczas gdy pobytem czasowym jest przebywanie bez zamiaru zmiany miejsca pobytu stałego w innej miejscowości pod oznaczonym adresem lub w tej samej miejscowości, lecz pod innym adresem.

Przykład: Jan Kowalski zameldowany jest w Krakowie, ale pracuje i studiuje w Warszawie. W związku z tym powinien on zameldować się czasowo w Warszawie.

Co ciekawe, pobytem czasowym obywatela polskiego jest przebywanie  poza miejscem pobytu stałego przez okres ponad 3 miesięcy.

Adres

Jak w takim razie określa się adres? Określa się go przez podanie:

1. w gminach, które uzyskały status miasta – nazwy miasta (dzielnicy), ulicy, numeru domu i lokalu – jeżeli jest wydzielony, nazwy województwa oraz kodu pocztowego;
2. w pozostałych gminach – nazwy miejscowości, ulicy, jeżeli w miejscowości występuje podział na ulice, numeru domu i lokalu – jeżeli jest wydzielony, nazwy gminy, nazwy województwa oraz kodu pocztowego.

Zameldowanie – czym właściwie jest?

Zameldowanie osoby w danym lokalu jest czynnością, która potwierdza fakt pobytu danej osoby w konkretnym lokalu pod oznaczonym adresem. Obywatel polski, który przebywa na terenie naszego kraju, jest zobowiązany zameldować się w miejscu pobytu stałego lub czasowego najpóźniej w 30. dniu, licząc od dnia przybycia do tego miejsca.

Ciekawostka: Równocześnie można mieć jedno miejsce pobytu stałego i jedno miejsce pobytu czasowego.

Obowiązek meldunkowy – gdzie złożyć dokumenty?

Wszystkie potrzebne dokumenty możemy złożyć w urzędzie albo przez internet. Bez wątpienia mamy możliwość to zrobić osobiście lub przez pełnomocnika.

Obowiązek meldunkowy – czy coś zapłacę?

W przypadku zameldowania się na pobyt stały lub pobyt czasowy wymeldowania się z pobytu stałego, zgłoszenia wyjazdu za granicę lub zgłoszenia powrotu z zagranicy usługa jest bezpłatna.

Podczas gdy wydanie zaświadczenia o zameldowaniu wymaga od nas w niektórych sytuacjach ponoszenia kosztów. Zaświadczenie o zameldowaniu na pobyt czasowy oraz każde kolejne zaświadczenie wydane po zameldowaniu kosztuje nas 17 zł. Natomiast, jeżeli potrzebujemy dokumentu potwierdzającego nasze zameldowanie na pobyt stały, to nie zapłacimy nic.

Obowiązek meldunkowy – ile będę czekać?

Przy zameldowaniu się na pobyt stały lub czasowy, gdy dołączyłeś(aś) wszystkie potrzebne dokumenty – urzędnik zamelduje cię od razu po otrzymaniu twojego zgłoszenia. W sytuacji gdy twoja sprawa nie jest zbyt skomplikowana, dostaniesz decyzję w ciągu miesiąca. Podczas gdy w sprawach bardziej skomplikowanych będzie trzeba poczekać do 2 miesięcy. Niewykluczone, że urzędnik będzie wymagał dostarczenia odwzorowania cyfrowych dokumentów lub tytułu prawnego do lokalu.

W sytuacji wymeldowaniu z pobytu stałego urzędnik wymelduje cię od razu po otrzymaniu twojego zgłoszenia.

Jeżeli chodzi o wyjazd na granicę, urzędnik przyjmuje zgłoszenie od razu. Podobnie, gdy zgłosisz swój powrót z zagranicy.

Miejsca zameldowania a miejsce zamieszkania – w opozycji?

Zamieszkanie i zameldowanie są pojęciami stosowanymi często zamiennie w życiu codziennym. Przede wszystkim należy podkreślić, że zarówno miejsce zamieszkania, jak i zameldowania należą do innych gałęzi prawa. W pierwszym przypadku mamy do czynienia z prawem cywilnym, zaś w drugim stykamy się z kategorią prawa administracyjnego.

Zgodnie z art. 25 Kodeksu cywilnego, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. O miejscu zamieszkania konkretnej osoby fizycznej decydują dwa czynniki:

• faktyczne przebywanie w danej miejscowości (czynnik zewnętrzny),
• zamiar stałego pobytu w danym miejscu (czynnik wewnętrzny).

Oba powyższe muszą występować łącznie i być ze sobą trwale związane. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego (sygn. akt III CRN 53/75), uznanie określonej miejscowości za miejsce zamieszkania osoby fizycznej wymaga przebywania w danej miejscowości z zamiarem stałego pobytu. Przebywanie musi charakteryzować się cechami posiadania, w danej miejscowości, ośrodka osobistych i majątkowych interesów.

Czym więc jest ośrodek osobistych i majątkowych interesów? W skrócie: jest to miejsce,  w którym prowadzimy gospodarstwo domowe, pracujemy, relaksujemy się. Związanie z danym obszarem może być zarówno emocjonalne (więzi rodzinne), jak i zawodowe (praca zarobkowa). Zgodnie z art. 28 Kodeksu cywilnego, każda osoba fizyczna może posiadać tylko jedno miejsce zamieszkania.

Miejsce zamieszkania osoby fizycznej jest bardzo istotne w wielu sytuacjach prawnych.

Zameldowanie nie jest równoznaczne z prawem do zamieszkania w danym miejscu

Obowiązek meldunkowy powstał po wejściu w życie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych z dnia 10 kwietnia 1974 roku. Jego głównym zadaniem była potrzeba ewidencjonowania ludności. Tak więc od samego początku miejsce zameldowania stanowi pojęcie z zakresu prawa administracyjnego.

Warto pamiętać, że zameldowanie nie jest równoznaczne z prawem do zamieszkania w danym miejscu. Z samego meldunku nie wynikają żadne prawa, co jednoznacznie przekreśla znak równości pomiędzy byciem zameldowanym w lokalu, a byciem jego właścicielem.

Podsumowując, zameldowanie to jedynie potwierdzenie, że konkretna osoba fizyczna przebywa w danym miejscu. Sam obowiązek meldunkowy ma służyć jedynie celom ewidencyjnym. Istotnie polega na obowiązku zgłoszenia miejsca swojego pobytu, czy to na stałe, czy też czasowo.

Obowiązek meldunkowy cudzoziemców 

Cudzoziemiec przebywający na terytorium RP jest obowiązany dokonać obowiązku meldunkowego podobnie jak obywatel Polski. Warto zaznaczyć, że cudzoziemiec, który jest obywatelem państwa członkowskiego UE, państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub obywatelem Konfederacji Szwajcarskiej, jest obowiązany zameldować się w miejscu pobytu stałego lub czasowego najpóźniej w 30 dniu. Dni liczy się od dnia przybycia do docelowego miejsca. Taki sam przymus ciąży na członku rodziny cudzoziemca, niebędącym państw członkowskich UE, EFTY, EOG lub Konfederacji Szwajcarskiej.

W innych przypadkach cudzoziemiec, który zamieszka w Polsce, ma obowiązek zameldować się w miejscu pobytu stałego lub czasowego najpóźniej czwartego dnia, licząc od dnia przybycia do tego miejsca. Co istotne w takiej sytuacji, deklarowany okres pobytu czasowego pod określonym adresem nie może przekroczyć okresu, w którym cudzoziemiec ten może legalnie przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z dokumentem potwierdzającym jego prawo pobytu.

Ważne: Zwolnieni od obowiązku meldunkowego są (pod warunkiem wzajemności) szefowie i członkowie personelu przedstawicielstw dyplomatycznych oraz urzędów konsularnych państw obcych, łącznie z członkami ich rodzin pozostającymi z nimi we wspólnocie domowej, a także inne osoby na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych.

Godne uwagi jest to, że cudzoziemcy, których pobyt w Polsce nie przekracza 30 dni, są zwolnieni z obowiązku meldunkowego.

Obowiązek meldunkowy cudzoziemców – co robić?

Cudzoziemiec dokonujący zameldowania na pobyt stały powinien posiadać na pewno:

• kartę pobytu wydaną w związku z udzieleniem zezwolenia na pobyt stały,
• zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej,
• zgodę na pobyt ze względów humanitarnych, ochrony uzupełniającej,
• status uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej,
• dokument „zgoda na pobyt tolerowany”,
• zezwolenie na pobyt stały,
• zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej,
• decyzję o nadaniu statusu uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej,
• udzielenie w Rzeczypospolitej Polskiej ochrony uzupełniającej,
• zgodę na pobyt ze względów humanitarnych,
• zgodę na pobyt tolerowany.

Ważne jest także przedstawienie ważnego dokumentu podróży lub innego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość. W przypadku członka rodziny cudzoziemca – powinien on posiadać ważny dokument podróży oraz ważną kartę stałego pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej albo ważną kartę pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej. Gdy brak jest takiej możliwości – musimy okazać inny dokument, który potwierdza, że jest on członkiem rodziny obywatela UE.

Cudzoziemiec dokonujący zameldowania się na pobyt czasowy  przedstawia wizę. Przedstawia on ważny dokumenty podróży lub inny ważny dokument potwierdzający jego tożsamość i obywatelstwo. Członek rodziny cudzoziemca (będącego obywatelem państwa członkowskiego UE, EFTY, EOG, Konfederacji Szwajcarskiej) dokonuje zameldowania, przedstawiając:

• ważny dokument podróży oraz ważną kartę stałego pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej,
• ważną kartę pobytu członka rodziny obywatela Unii Europejskiej,
• gdy brak takiej możliwości – przedstawia inny dokument potwierdzający, że jest on członkiem rodziny obywatela Unii Europejskiej.

Obowiązek meldunkowy – sankcje

Do 2014 r. Kodeks wykroczeń w art. 147 zawierał sankcję dla osób niedopełniających obowiązku meldunkowego – zarówno wobec osoby, na której ciąży obowiązek meldunkowy, jak i osoby obowiązanej do zawiadomienia właściwego organu o niedopełnieniu obowiązku meldunkowego przez inną osobę. W rezultacie sankcjami były kara ograniczenia wolności (w wymiarze 1 miesiąca), grzywna (w wysokości od 20 do 5000 zł) lub kara nagany.

Z dniem 1 sierpnia 2011 r., kiedy to weszła w życie ustawa o ewidencji ludności, uchylony został powyższy przepis Kodeksu wykroczeń.

W związku z czym niedopełnienie obowiązku meldunkowego nie będzie już stanowiło wykroczenia, obarczonego sankcjami. 

Ważne: Cudzoziemiec niebędący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, obywatelem państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub obywatelem Konfederacji Szwajcarskiej, który nie dopełnia ciążącego na nim obowiązku meldunkowego, podlega karze grzywny.

Trybunał Konstytucyjny a obowiązek meldunkowy

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 27 maja 2002 r. o sygn.. akt K. 20/01 uznał bezsprzecznie, że przepis art.9 ust.2 ustawy o ewidencji ludności jest niezgodny z konstytucyjną zasadą wolności miejsca zamieszkania i pobytu.

Na początku Trybunał wskazał, że art. 2 ustawy o ewidencji ludności nakłada na osoby przebywające na terytorium RP obowiązek meldunkowy. Z treści art. 9 tej ustawy wynika natomiast, że oprócz przedstawienia potwierdzenia do pobytu w lokalu, w którym ma nastąpić zameldowanie, wymagane jest jeszcze wykazanie się uprawnieniem do przebywania w tym lokalu. W rezultacie wiele osób (w większości wypadków nie z własnej winy) nie może zameldować się w miejscu pobytu stałego.

TK stwierdził, że wprowadzenie do ustawy o ewidencji ludności przepisu, który uzależnia zameldowanie od przedstawienia uprawnienia do przebywania w lokalu, spowodowało naruszenie istoty ewidencji. Ponieważ o zarejestrowaniu informacji o określonym miejscu pobytu zaczęło decydować nie wyłącznie samo zgłoszenie tej okoliczności. Ugruntowano tym samym przekonanie, że zameldowanie w lokalu rodzi uprawnienia do niego.

Wolność wyboru miejsca pobytu bez wątpienia jako wolność konstytucyjna

W związku z tym decyzje w sprawach meldunkowych oraz stosowanych wpisów w dowodach osobistych o zameldowaniu wpływają na realizację prawa do pracy (obywatele bez wpisu w dowodzie o stałym miejscu zamieszkania są w tym zakresie dyskryminowani). Ponadto utrudniają założenie konta bankowego, powodują nieuznawanie osób bez meldunku za członków wspólnoty samorządowej (w praktyce regułą stały się odmowy przyjęcia dziecka do przedszkola). Analogiczne ograniczenia stały się praktyką przy udzielaniu świadczeń pomocy społecznej, które łatwiej uzyskać osobom zameldowanym.

Trybunał przedstawił stanowisko, że wolność wyboru miejsca pobytu rozumieć należ w klasycznych kategoriach ujęcia wolności konstytucyjnych. W rezultacie obejmuje więc generalny zakaz ingerencji państwa i władz publicznych w tę sferę życia człowieka. Wolność ta nie może być jednak traktowana jako podstawa roszczeń wobec osób prywatnych oraz ograniczeń prawa własności i innych praw.

Zaskarżony przepis wprawdzie nie zabrania mieszkać w określonych miejscowościach, ale oznacza on utrudnienia w wyborze miejscowości, w której się mieszka lub przebywa. Wolność, której dotyczy art. 52 ust. 1 Konstytucji obejmuje przede wszystkim możliwość swobodnego wyboru miejscowości, w której osoba przebywa lub mieszka.

Obowiązek meldunkowy w wyroku WSA w Gliwicach

Kwestię obowiązku meldunkowego w swoim wyroku o sygn.. akt II SA/Gl 493/17 poruszył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach.

W swoim wyroku wskazał, że instytucja zameldowania ma wyłącznie charakter rejestracyjny (por. np. wyrok WSA w Warszawie z 8 marca 2017 r., sygn. III SA/Wa 969/16). Natomiast obowiązek meldunkowy służy zarówno prawidłowemu wykonywaniu przez organy władzy publicznej ich funkcji, jak i ochronie interesów samych zainteresowanych meldunkiem oraz ochronie praw osób trzecich. 

Co istotne, przedmiotem rejestru jest jedynie „przebywanie”, a nie „uprawnienie” do lokalu, zaś ewidencja ludności służy zbieraniu informacji w zakresie danych o miejscu zamieszkania i pobytu osób, a więc rejestracji stanu faktycznego, a nie stanu prawnego. Bezsprzecznie nie jest ona formą kontroli nad legalnością zamieszkania i pobytu (tak np. wyrok WSA w Krakowie z 28 lutego 2017 r., sygn. III SA/Kr 1494/16).

WSA w Gliwicach wskazał także, że zameldowanie jest czynnością wtórną wobec faktu zamieszkiwania w konkretnym miejscu. W rezultacie postępowanie meldunkowe nie może służyć „zastępowaniu” innych postępowań prawem przewidzianych, celem doprowadzenia do opuszczenia mieszkania przez daną osobę.

Obowiązek meldunkowy – fikcja czy istotna sprawa?

Obowiązek meldunkowy wywodzi się z okresu PRL-u. Dzisiaj w dużej mierze jest już anachronizmem i „martwym przepisem”. Miejsce zameldowania w wielu deklaracjach oraz sytuacjach prawnych ustępuje miejsca adresowi zamieszkania. Bez wątpienia dla instytucji, a także podmiotów prywatnych, znaczenie ma aktualny adres danej osoby.

Niegdyś meldunek pełnił rolę ewidencyjną, był on potwierdzeniem miejsca, gdzie przebywa dany obywatel.

Chociaż meldunek może wiązać się także z wieloma korzyściami. Częstym zjawiskiem jest to, gdy gminy namawiają do zameldowania się na swoim terenie. Podatki odprowadzane przez mieszkańców mają bowiem wpływ także na rozwój naszej lokalnej ojczyzny.                

Do popularnych praktyk zalicza się również przyznawanie dodatkowych punktów przy rekrutacji dziecka do żłobka czy przedszkola. Oprócz tego możemy spotkać się także ze zniżkami biletów komunikacji miejskiej czy tańszymi wejściówkami na basen.

Obowiązek meldunkowy – kiedy zniknie?

Pomimo wielu zapowiedzi, że obowiązek meldunkowy zostanie zniesiony, ustawodawca nadal nie zdecydował się na takie posunięcie. Czy w najbliższym czasie się to zmieni? Nie wiadomo. Wydaje się jednak, że powszechna i rosnąca ilość migracji ludzi oraz chęć zmian może spowodować, iż przepisy zostaną uchylone.