Zażalenie na odmowę wszczęcia dochodzenia na szkodę sędziego – właściwość sądu

Sąd Najwyższy postanowił nie uwzględnić wniosku o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 25 lipca 2018 r. wniosku Sądu Rejonowego z dnia 28 maja 2018 r. o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu na podstawie art. 37 kodeksu postępowania karnego – t.j.

„Sąd Najwyższy może z inicjatywy właściwego sądu przekazać sprawę do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu, jeżeli wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości.”

Sąd Najwyższy postanowił nie uwzględnić wniosku.

Uzasadnienie faktyczne

Wniosek Sądu Rejonowego właściwego do rozpoznania zażalenia, nie zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie, na obecnym jej etapie nie ma istotniejszego znaczenia to – a ta okoliczność w ocenie Sądu uzasadnia wystąpienie w trybie art. 37 k.p.k. – że pokrzywdzonym w niniejszej sprawie jest sędzią sądu okręgowego bezpośrednio nadrzędnego nad sądem, który jest miejscowo właściwy do jej rozpoznania.

Nie ulega bowiem wątpliwości, że sprawa ta ma charakter prywatnoskargowy. Pokrzywdzony zwrócił się z wnioskiem o objecie jej ściganiem z urzędu. W tym zakresie nastąpiła odmowa, która jest obecnie skarżona. Tym samym, obecnie przedmiotem oceny Sadu jest nie tyle merytoryczna zasadność stawianego zarzutu, lecz to, czy prawidłowo uznano, że należy odmówić wszczęcia dochodzenia w tej sprawie, gdyż nie przemawia za tym interes społeczny (również w kontekście postanowienia Prokuratury.

Z całą pewnością, ten aspekt, może zostać zbadany przez sąd właściwy do rozpoznania sprawy. Nie ma obawy o narażenie się na podejrzenie o naruszenie bezstronności.

Postanowienie Sądu Najwyższego z 25 lipca 2018, sygn. akt IV KO 53/18