Podróż ze zwierzętami. Poradnik „krok po kroku”

Zwierzę w podróży – wielu z nas nie wyobraża sobie wyjechać bez ukochanego pupila u boku. Traktujemy zwierzęta jak członków rodziny i chcemy, aby zawsze nam towarzyszyły. Innym razem sytuacja zmusza nas do zabrania ich ze sobą w mniej lub bardziej odległy zakątek świata. Nie mamy możliwości zapewnienia im opieki podczas naszej nieobecności lub przeprowadzamy się, a oni razem z nami. Jak powinna prawidłowo wyglądać podróż ze zwierzętami? Prawo i tym razem nie pozostawia nas bez odpowiedzi.

Podróż ze zwierzętami na terenie Polski

Podróżowanie ze zwierzętami w granicach naszego kraju jest o wiele prostsze niż przewożenie ich za granicę. Należy przede wszystkim pamiętać o zapewnieniu naszym towarzyszom odpowiednich warunków transportu, mając na uwadze ich komfort i bezpieczeństwo. Przepisy nie określają ogólnych wytycznych sposobu przewozu zwierząt. Szczególne wymogi może na nas natomiast nałożyć przewoźnik, z którego usług korzystamy. Warto poznać zasady przewozu zwierząt samochodem, pociągiem oraz samolotem.

Podróż ze zwierzętami za granicę

Przebieg podróży i wymogi, które musimy spełnić, zależą od tego, czy planujemy pozostać w granicach Unii Europejskiej, czy wybieramy się do państw trzecich – nienależących do UE. Wykaz polskich przejść granicznych, na których organy celne przeprowadzają kontrolę graniczną, dostępny jest w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 1 lutego 2016 r. w sprawie wykazu przejść granicznych. Lista unijnych punktów kontroli dostępna jest na oficjalnej stronie internetowej Komisji Europejskiej. Przewóz zwierząt pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej nie podlega odprawie celnej i obowiązkowi dokonania zgłoszenia celnego.

Podróż ze zwierzętami w granicach Unii Europejskiej

Zasady podróżowania ze zwierzętami towarzyszącymi w granicach Unii Europejskiej określa rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 576/2013 z dnia 12 czerwca 2013 roku. Dotyczy ono zwierząt domowych, definiowanych jako należące do gatunków: psów, kotów, fretek, bezkręgowców (za wyjątkiem pszczół i trzmieli oraz mięczaków i skorupiaków), ozdobnych zwierząt wodnych, płazów, gadów, ptaków oraz gryzoni i królików (innych niż przeznaczone do produkcji żywności), które towarzyszą swojemu właścicielowi lub osobie upoważnionej podczas przemieszczania o charakterze niehandlowym.

Zgodnie z tym rozporządzeniem przemieszczenie o charakterze niehandlowym oznacza każde przemieszczenie, którego celem nie jest sprzedaż ani przeniesienie własności zwierzęcia domowego na inną osobę. W rozporządzeniu wskazano wymogi, które zwierzę i jego opiekun muszą spełnić, aby swobodnie przemieszczać się między państwami członkowskimi. Należą do nich: odpowiednia identyfikacja zwierzęcia, szczepienie przeciw wściekliźnie oraz posiadanie wymaganego kompletu dokumentów.

Identyfikacja zwierząt

Podstawowym wymogiem wynikającym z rozporządzenia nr 576/2013 jest obowiązek identyfikacji zwierząt. Do dnia 3 lipca 2011 r. były one, do celów przemieszczania w UE, identyfikowane za pomocą tatuażu. Zwierzęta oznakowane w ten sposób w dalszym ciągu mogą być na tej podstawie przemieszczane, a oznakowanie takie jest zgodne z przepisami rozporządzenia. Jest jednak pewien warunek. W czasie przemieszczania opiekun zwierzęcia musi mieć bowiem przy sobie dowód, potwierdzający wykonanie tatuażu przed dniem 3 lipca 2011 r. Obecnie praktykowaną metodą identyfikacji zwierząt jest wszczepianie im specjalnego transpondera.

Transponder to przeznaczone wyłącznie do odczytu pasywne urządzenie identyfikujące; wykorzystuje w tym celu określoną częstotliwość radiową („mikroczip”). Urządzenie musi być zgodne z normą ISO 11784 i wykorzystywać technologię HDX lub FDX-B, a ponadto możliwe do odczytania przez czytnik zgodny z normą ISO 11785. Jeżeli transponder nie spełnia wskazanych wymogów technicznych, wówczas na opiekunie zwierzęcia spoczywa obowiązek zapewnienia środków niezbędnych do odczytu urządzenia.

Szczepienie przeciwko wściekliźnie

Kolejnym warunkiem przemieszczania zwierząt między państwami członkowskimi Unii Europejskiej jest poddanie ich szczepieniu przeciwko wściekliźnie. Wymogi dotyczące szczepienia określono w załączniku nr III do rozporządzenia nr 576/2013. Po pierwsze, szczepionka musi zostać podana przez upoważnionego lekarza weterynarii. Po drugie, wiek zwierzęcia domowego w dniu, w którym je zaszczepiono, powinien wynosić minimum dwanaście tygodni. W przypadku pierwszego szczepienia dokonanego u zwierzęcia w wieku powyżej dwunastego tygodnia życia uzyskuje ono ważność po upływie dwudziestu jeden dni od jego wykonania. Kolejne szczepienia, przeprowadzane regularnie, uzyskują ważność w dniu aplikacji szczepionki.

Możliwe odstępstwa od obowiązku szczepienia

Rozporządzenie nr 576/2013 przewiduje odstępstwa od konieczności szczepienia przeciwko wściekliźnie w odniesieniu do młodych psów, kotów i fretek. Nie mają one jednak zastosowania w przypadku przemieszczania zwierząt na teren Rzeczypospolitej. Polskie przepisy nie dopuszczają bowiem wwozu niezaszczepionych zwierząt. Co do zasady jednak, państwa członkowskie mogą udzielać zezwoleń na przemieszczanie zwierząt w wieku poniżej 12 tygodni, które nie zostały zaszczepione przeciwko wściekliźnie, albo są w wieku od 12 do 16 tygodni i zostały zaszczepione przeciwko wściekliźnie, ale szczepienia nie spełniają wymogów dot. ważności.

Zezwolenie może zostać wydane tylko wówczas, jeżeli właściciel lub osoba upoważniona dostarczą podpisane oświadczenie, w którym wskażą, że od urodzenia do chwili przemieszczenia zwierzę nie miało żadnego kontaktu ze zwierzętami dzikimi, należącymi do gatunków podatnych na wściekliznę. Celem uzyskania zezwolenia można także wykazać w oświadczeniu, że zwierzętom domowym towarzyszy ich matka, od której są w dalszym ciągu zależne. Na podstawie dokumentu identyfikacyjnego matki można natomiast ustalić, że poddano ją wcześniej spełniającemu wymogi ważności szczepieniu przeciwko wściekliźnie.

Ponadto państwa członkowskie mogą umożliwić przemieszczanie się psów, kotów i fretek bez ważnego szczepienia przeciwko wściekliźnie do poszczególnych państw członkowskich na podstawie wspólnego wniosku zainteresowanych państw.

Niezbędne dokumenty

Zwierzę towarzyszące nam w podróży musi posiadać komplet ważnych dokumentów. Pierwszym z nich jest paszport – dokument identyfikacyjny wystawiany na potrzeby przemieszczania zwierzęcia pomiędzy państwami członkowskimi UE. Jego wzór określony został w Części I Aneksu nr III rozporządzenia 577/2013. Paszport wystawia upoważniony lekarz weterynarii. Najpierw musi on jednak sprawdzić,  czy zwierzę zostało oznakowane zgodnie z obowiązującymi przepisami. Następnie może dojść do uzupełnienia wymaganych w dokumencie informacji oraz uzyskania podpisu właściciela zwierzęcia. Rejestry lekarzy upoważnionych do wydawania paszportów weterynarzy prowadzą okręgowe rady lekarsko-weterynaryjne.

Jeżeli podróżny przemieszcza się jednorazowo z więcej niż pięcioma psami, kotami lub fretkami, niezbędne jest posiadanie świadectwa ich zdrowia. Wzór świadectwa określono w załączniku E dyrektywy 92/65/EWG. Do jego wydania upoważniony jest urzędowy lekarz weterynarii państwa pochodzenia zwierzęcia. Okres ważności świadectwa zdrowia wynosi cztery miesiące od daty wystawienia lub od momentu upływu daty ważności szczepienia przeciwko wściekliźnie wskazanej w paszporcie zwierzęcia – w zależności od tego, która data jest wcześniejsza.

Pamiętajmy, że jeżeli zwierzę przemieszcza się pod opieką osoby, która nie jest jego właścicielem, koniecznie musi ona posiadać pisemne upoważnienie właściciela do przemieszczania jego zwierzęcia w charakterze niehandlowym.

Maksymalna liczba przewożonych zwierząt

Przepisy rozporządzenia nr 576/2013 ustanawiają limit liczby psów, kotów i fretek, które mogą towarzyszyć podróżnikowi. Wynosi on pięć sztuk zwierząt podczas jednorazowego przemieszania się o charakterze niehandlowym. Jednak i tutaj można liczyć na odstępstwo. Aby przemieścić jednorazowo większą liczbę zwierząt, należy spełnić łącznie trzy warunki:

• przemieszczanie zwierząt odbywa się w celu ich partycypacji w wystawach, konkursach, wydarzeniach sportowych lub szkoleniach związanych z takimi wydarzeniami,
• opiekun przedstawi pisemne dowody, że podróżujące z nim zwierzęta zostały zarejestrowane jako uczestniczące w takim wydarzeniu bądź stowarzyszeniu, trudniącym się organizacją wydarzeń tego typu,
• wiek zwierząt wynosi co najmniej sześć miesięcy.

Pozostałe zwierzęta domowe towarzyszące

Dla pozostałych zwierząt domowych, takich jak króliki czy chomiki, nie określono tak szczegółowych wymagań. Zgodnie z rozporządzeniem nr 576/2013 państwa członkowskie mogą stosować przepisy krajowe do przemieszczania o charakterze niehandlowym na ich terytorium z innego państwa członkowskiego zwierząt należących do gatunków zwierząt domowych innych niż psy, koty, fretki, jeżeli są stosowane proporcjonalnie do zagrożeń dla zdrowia publicznego lub dla zdrowia zwierząt oraz nie są bardziej rygorystyczne niż przepisy stosowane do handlu zwierzętami należącymi do tych gatunków zgodnie z dyrektywami 92/65/EWG lub 2006/88/WE.

Dodatkowe wymogi państw członkowskich

Państwa członkowskie mogą ustanowić, w ramach prawa krajowego, dodatkowe wymogi dotyczące przemieszczania zwierząt na ich terytorium. W związku z tym niektóre kraje członkowskie nie zezwalają na wwóz ras psów powszechnie uważanych za agresywne. Do takich ras zaliczamy np. pitbulle czy rottweilery.

Zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2018/772, w przypadku przemieszczania psów do Wielkiej Brytanii, Irlandii, Finlandii, Malty i Norwegii obowiązuje je profilaktyka przeciwko tasiemcom Echinoccus multiocularis preparatem zawierającym praziquantel lub inną substancję farmakologicznie czynną, posiadającą właściwości ograniczające obciążanie psów tym pasożytem. Podanie preparatu powinno nastąpić w okresie nie dłuższym niż sto dwadzieścia godzin i nie krótszym niż dwadzieścia cztery godziny przed planowanym wprowadzeniem zwierząt na terytorium wskazanych państw. Zwierzęta przemieszczane pomiędzy tymi państwami zwolnione są z wymogu profilaktyki.

Podróżowanie ze zwierzętami a BREXIT

Między 1 lutego 2020 r. a 31 grudnia 2020 r. obowiązuje tzw. „okres przejściowy”, podczas którego Wielka Brytania przygotowuje się do całkowitego wystąpienia z Unii Europejskiej. W tym czasie wszelkie reguły dotyczące przemieszczania zwierząt do i z Wielkiej Brytanii pozostają bez zmian, tj. zwierzęta muszą:

• być prawidłowo oznakowane, zgodnie z unijnymi wymogami,
• posiadać ważne szczepienie przeciwko wściekliźnie,
• posiadać paszport UE,
• psy przemieszczane na teren Wielkiej Brytanii muszą zostać poddane profilaktyce przeciwko tasiemcom Echinococcus multilocularis.

Podróżowanie z pupilem poza granice Unii Europejskiej

Przemieszczanie zwierząt poza granice Unii Europejskiej regulują indywidualne regulacje państw trzecich. Planując podróż ze zwierzęciem, zawsze należy uprzednio sprawdzić przepisy obowiązujące na terenie kraju, do którego planujemy wwieźć zwierzę. Niemniej jednak dobrą praktyką jest skompletowanie dokumentów zwierzęcia, tj. paszportu, potwierdzenia przebytych szczepień, badań klinicznych, wszczepienia mikroczipu, a w razie konieczności także specjalnego zezwolenia na wwóz zwierzęcia.

W wielu państwach funkcjonuje wymóg posiadania obowiązkowego zaświadczenia o profilaktyce przeciwko tasiemcowi. W przypadku psów, kotów i fretek może być wymagane badanie krwi przeprowadzone co najmniej 30 dni po szczepieniu, w celu potwierdzenia, że zwierzę zostało skutecznie zaszczepione. Należy również pamiętać, że zwierzę przemieszczane poza granice Unii Europejskiej musi mieć jasno określonego prawnego opiekuna – właściciela lub osobę pisemnie przez niego upoważnioną.

Podróż ze zwierzętami – wymogi państw trzecich

Państwa nienależące do Unii Europejskiej zazwyczaj mają ścisłe, indywidualnie określone wymagania. W przypadku podróży do Rosji badania zwierzęcia muszą być wykonane wcześniej niż pięć dni przed jego wwozem na teren państwa. Do Szwajcarii nie wolno wwozić psów okaleczonych – z przyciętymi uszami, ogonami czy usuniętymi pazurami. Aby wwieźć zwierzę na terytorium Norwegii, wymagane jest szczepienie przeciwko wściekliźnie oraz odrobaczenie, a co więcej, od dnia 1 lipca 2018 na teren państwa nie można wwozić psów i kotów, które nie mają właściciela, pochodzą ze schronisk dla zwierząt bądź domów tymczasowych i są przeznaczone do adopcji, a także psów i kotów bezdomnych.

Bardzo restrykcyjne przepisy obowiązują w przypadku przemieszczania zwierząt na teren Islandii. Opiekun musi posiadać specjalne zezwolenie na wwóz zwierzęcia. Ono spełniać musi z kolei określone wymogi zdrowotne i posiadać aktualne szczepienia. Ponadto wwiezione zwierzę musi pozostać w kwarantannie przez okres dwóch tygodni.

Podróż ze zwierzętami na teren Izraela wymaga uzyskania zezwolenia importowego wydanego przez dyrektora służb weterynaryjnych w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi Izraela. Co więcej, wwóz zwierząt możliwy jest tylko przez kilka określonych punktów wjazdu. Opiekun zwierzęcia, oprócz zezwolenia, musi posiadać świadectwo zdrowia pupila, wydane nie później niż na dziesięć dni przed wjazdem do kraju. Zabrania się również wwozu psów ras uważanych za niebezpieczne.

Psy oraz koty przywożone do Japonii przechodzą inspekcję. W zależności od jej wyniku zwierzę może zostać wpuszczone na teren kraju lub spotkać się z odmową. Jeżeli pies bądź kot przejdzie inspekcję pomyślnie, zostaje objęty kwarantanną na dwanaście godzin. Gdy zwierzę nie przejdzie inspekcji, odsyła się je na kwarantannę, która może potrwać nawet sto osiemdziesiąt dni.

Szczegółowe informacje na temat indywidualnych wymogów przemieszczania zwierząt na teren państw trzecich znajdują się na oficjalnej stronie internetowej Głównego Inspektoratu Weterynarii.

Co z powrotem?

Planując podróż ze zwierzętami, należy mieć na uwadze również wymagania powrotne. Podczas powrotnego wjazdu z terenu państwa trzeciego na teren Unii Europejskiej obowiązują nas takie same wymogi jak podczas przemieszczania zwierząt w granicach Unii Europejskiej. Musimy jednak mieć na uwadze spełnienie przepisów współistniejących, dotyczących przewozu zwierząt towarzyszących. Należy przez to rozumieć obostrzenia celne, przepisy wywozowe danego państwa trzeciego, przepisy wynikające z ochrony gatunków zagrożonych objętych Konwencją Waszyngtońską (CITES) oraz, jeśli poruszamy się samolotem lub pociągiem, wewnętrzne regulaminy wybranych przez nas przewoźników.

Podróż ze zwierzętami – sankcje i kary

Kary za niestosowanie się do obowiązujących przepisów mogą być bardzo dotkliwe. Jeżeli kontrola graniczna Krajowej Administracji Skarbowej ujawni, że zwierzę nie spełnia wymogów dotyczących przywozu, urzędowy lekarz weterynarii podejmuje decyzję o zawróceniu zwierzęcia do państwa, z którego zainicjowano przemieszczenie bądź poddaniu go kwarantannie na czas niezbędny do spełnienia określonych wymogów. W skrajnych przypadkach, gdy zawrócenie lub izolacja zwierzęcia nie są możliwe, lekarz może podjąć decyzję o uśpieniu go. Koszt wszystkich wymienionych działań ponosi osoba odpowiedzialna za zwierzę podczas podróży.

Przeczytaj również:
Szczekający pies w bloku – jakie konsekwencje grożą jego posiadaczowi?

Jak podróżować ze zwierzętami samochodem?

Podróż samochodem to stosunkowo najłatwiejszy sposób przewozu pupila. Należy jednak pamiętać, że i tutaj obowiązują nas pewne zasady. Jeżeli podróżujemy samochodem, musimy zapewnić zwierzęciu odpowiednie warunki. Musi być ono bezpieczne. Nie może też ono jednak zagrażać naszemu bezpieczeństwu jako uczestnikom ruchu drogowego. Za złe przewożenie zwierząt grozi mandat. Nie możemy zatem dopuścić do tego, by nasz ukochany pupil swobodnie skakał po samochodzie podczas jazdy.

Art. 60 pkt 1 Kodeksu drogowego zabrania kierowcom używania pojazdów w sposób zagrażający bezpieczeństwu osoby znajdującej się w pojeździe lub poza nim. Przepis ten stanowi podstawę wystawienia mandatu za przewożenie zwierzęcia w nieodpowiedni sposób. Kara może wynieść nawet 200 zł. Przepisy nie zawierają jednak konkretnych wytycznych co do sposobu przewozu zwierząt autem. W przypadku mniejszych zwierząt warto zainwestować w specjalny transporter. Dla psów istnieją specjalne pasy bezpieczeństwa oraz maty-hamaki. Jeżeli chcemy natomiast przewieźć czworonoga w bagażniku – warto wyposażyć się w klatkę ochronną, która ograniczy jego przemieszczanie.

Podróż ze zwierzętami – pociąg

Przewoźnicy kolejowi indywidualnie określają przepisy dotyczące przewozu zwierząt w pociągach. Przed podróżą należy konieczne sprawdzić, jaki przewoźnik obsługuje interesującą nas linię i upewnić się co do obowiązujących reguł. Większość przewoźników zezwala na przewóz zwierząt, o ile właściciel lub osoba przez niego upoważniona okaże świadectwo szczepienia przeciwko wściekliźnie. Psy podczas podróży muszą być trzymane na smyczy i mieć założony kaganiec. Nie dotyczy to psów przewodników i asystujących.

W zależności od wybranego przewoźnika mogą występować różnice w obowiązujących zasadach. Zwykle do przewozu zwierzęcia potrzebny jest dodatkowy bilet, którego cena różni się w zależności od przewoźnika. Koszt biletu na przewóz zwierzęcia waha się od 1,00 zł (PKP SKM Trójmiasto) do 15,20 zł (PKP Intercity). U części przewoźników (m.in. Koleje Mazowieckie, SKM Warszawa) przewóz zwierząt jest darmowy.

Podróż ze zwierzętami – regulacje PKP Intercity

PKP Intercity zezwala na przewóz jednego zwierzęcia w wagonie pierwszej i drugiej klasy. Współpasażerowie mogą jednak zgłosić sprzeciw wobec obecności zwierzęcia, chyba że mowa o psie przewodniku bądź asystencie osoby niepełnosprawnej. W razie sprzeciwu współpasażerów konduktor wskazuje opiekunowi pupila inne miejsce w pociągu. W przypadku braku możliwości przeniesienia do innego przedziału podróżny wraz z psem jest zobowiązany do opuszczenia pociągu na najbliższej stacji. Oczywiście wiąże się to ze zwrotem kosztów dla podróżującego. Jeżeli planujemy podróżować w przedziale sypialnianym lub z miejscami do leżenia, jesteśmy zobowiązani do wykupienia wszystkich miejsc, by móc cieszyć się towarzystwem naszego pupila.

Zwierząt nie można trzymać na miejscach siedzących. Nie mogą one również zakłócać ciszy nocnej. Podczas podróży opiekun zwierzęcia musi dbać o czystość. Odpowiada on za ewentualne szkody, wyrządzone przez pupila. Za małe zwierzęta (małe psy, koty) umieszczone w klatkach lub torbach podróżnych nie pobiera się żadnych opłat – można przewozić w ten sposób wszystkie zwierzęta domowe.

Podróż ze zwierzętami – zwierzę w samolocie

Chęć zabrania zwierzęcia na pokład powinniśmy zgłosić już na etapie dokonywania rezerwacji biletu. Podyktowane jest to faktem, że liczba jednocześnie przewożonych w samolocie zwierząt jest ograniczona. Miejsce, w którym podróżują nasi pupile w samolocie, jest uzależnione od wagi i wielkości zwierzęcia. Na pokład można zabrać ograniczoną liczbę zwierząt. Zwierzęta można przewozić na dwa sposoby, tj. w kabinie samolotu w przedziale pasażerskim (w specjalnej klatce) lub też w luku bagażowym (także jako bagaż).

W przypadku podróży z pupilem poza granice Polski należy wziąć pod uwagę przepisy obowiązujące w państwie destynacji naszej podróży. Na każdy lot jest jednak ograniczona liczba miejsc na transport zwierząt. Uwaga! Przewoźnik ma prawo odmówić zabrania naszego pupila na pokład, jeżeli osiągnięto dopuszczalny limit ilości zwierząt na pokładzie. Należy pamiętać, że gdy podróżujemy ze zwierzęciem odprawa trwa dłużej, w związku z czym zalecane jest przybycie na lotnisko minimum trzy godziny przed odlotem.

Transporter dla zwierząt a samolot

Aby zabrać swoje zwierzę na pokład samolotu, należy przyzwyczaić je do transportera. To właśnie w nim pupil będzie musiał spędzić całą podróż samolotem. Waga zwierzęcia przewożonego w kabinie pasażerskiej nie może przekraczać ośmiu kilogramów. Jeżeli zwierzę podróżuje w formie bagażu, wówczas podróżujący nie otrzyma miejsca w pierwszych rzędach – wymagają tego zasady bezpieczeństwa. Podczas całego lotu zwierzę przebywa w transporterze, walizce lub innym pojemniku przeznaczonym do transportu zwierząt, a w razie turbulencji pojemnik ten umieszcza się pod fotelem przed nami.

Przewóz zwierząt w łuku bagażowym wiąże się z dodatkowymi obowiązkami (odpowiednio przygotowany transporter). Takie zwierzę musi mieć zapewnione komfortowe warunki, a sam transporter musi spełniać wymagania określone regulacjami Międzynarodowego Stowarzyszenia Transportu Lotniczego (IATA). Powinien być odpowiednio duży, czysty, bezpiecznie zamknięty oraz wyposażony w pojemnik na wodę i jedzenie. Transporter należy oznakować właściwą naklejką, według wymagań konkretnego przewoźnika. Wybór odpowiedniego transportera wiąże się również z odpowiednim doborem materiału, z którego go wykonano – powinien być z włókna szklanego, metalu, tworzywa sztucznego bądź metalowej siatki. Jeżeli nasz transporter nie będzie spełniał odpowiednich wymogów technicznych, istnieje ryzyko odmowy przyjęcia zwierzęcia podczas odprawy.

Istnieje również możliwość transportu zwierząt jako bagaż w łuku bagażowym. Ten sposób transportu nie zwalnia z obowiązku posiadania odpowiednich dokumentów zwierzęcia, takich jak aktualne książeczki szczepień, zaświadczenia weterynaryjne czy paszport zwierzęcia.

Podróż ze zwierzętami – co z psami przewodnikami?

Na mocy Uchwały 27/2009 Ministra Pracy i Spraw Społecznych przewóz psów przewodników, które towarzyszą osobom niepełnosprawnym podczas lotów na terenie Unii Europejskiej i z krajów unijnych nienależących do Unii, nie podlega opłacie. Osoby niepełnosprawne, niewidome czy niedowidzące mogą wejść do kabiny samolotu w towarzystwie psiego przewodnika niezależnie od jego wagi. Posiadanie psa przewodnika nie zmniejsza również limitu bagażu.

Pasażer musi jednak odpowiednio wcześnie (najlepiej w momencie rezerwacji lotu) poinformować przewoźnika o zamiarze podróży z takim psem. Pies przewodnik powinien mieć smycz i kaganiec. Musi również posiadać wszelkie niezbędne dokumenty. Choć większość linii lotniczych, chcąc maksymalnie dopasować się do potrzeb swoich klientów, przychylnie patrzy na podróżowanie w towarzystwie psa przewodnika, niektóre z nich wciąż nie zezwalają na wprowadzanie ich do kabiny. Z tego względu, planując podróż, należy koniecznie upewnić się, jakie zasady panują u rozważanego przez nas przewoźnika.

Podróż ze zwierzętami – regulacje LOT-u

Samolotami PLL LOT można latać w towarzystwie psów przewodników, wprowadzając je do kabiny. Nasz krajowy przewoźnik dopuszcza również przewóz zwierząt niebędących przewodnikami. Na pokład LOT-u możemy zabrać psa, kota lub tchórzofretkę. To, czy będą mogły towarzyszyć nam w kabinie, zależy od wagi zwierzęcia wraz z klatką. Jeżeli ta wynosi więcej niż 8 kg, konieczne staje się ulokowanie zwierzęcia w łuku bagażowym.

Niezależnie od tego, czy zwierzę jest tylko towarzyszem podróży, czy też pełni rolę przewodnika, na pokład samolotu koniecznie musimy zabrać jego książeczkę zdrowia z zaświadczeniami o aktualnych szczepieniach i paszport zwierzęcia. Szczególne przepisy dotyczą psów ras agresywnych oraz psów i kotów należących do ras brachycefalicznych, czyli z zadartym pyskiem. Wynika to z częściowej blokady dróg oddechowych, mogącej wywołać trudności z oddychaniem.

Zwierzę w samolocie wsparciem emocjonalnym

Faktem jest, że zwierzę ma pozytywny wpływ na ludzkie zdrowie psychiczne. Na wielu amerykańskich lotniskach można spotkać tzw. „therapy dogs”, które pomagają oczekującym na lot podróżnym przezwyciężyć stres związany z lotem. Jak? Przez pozwalanie się głaskać i przytulać.

Amerykanie, widząc, jakie korzyści daje zestresowanym podróżnym obecność zwierząt, posunęli się nieco dalej, dopuszczając towarzystwo wspierających pupili w kabinie samolotu. Przewóz zwierząt w charakterze tzw. „emotional suport” zapoczątkował Departament Transportu USA, wprowadzając zmiany w ustawie o transporcie lotniczym. Dzięki Air Carrier Access Act osoby, które podczas podróży samolotem potrzebowały wsparcia emocjonalnego, mogły zabrać pupila na pokład, niezależnie od jego gabarytów. Warunek stanowiło posiadanie odpowiedniego zaświadczenia, określającego zwierzę jako „emotional suport animal” (ESAN).

Niestety, podróżni wielokrotnie dopuszczali się naginania przepisów, forsując wprowadzanie na pokład zwierząt takich jak węże, świnie, a nawet kucyki. Amerykańskie linie lotnicze, stawiając czoła nadużyciom, ustanowiły w ramach przepisów wewnętrznych własne regulacje. Doszło do tego, że określono listy gatunków zabronionych.

W Europie przepisy wciąż pozostają bardziej restrykcyjne niż za oceanem. Zdecydowana większość linii lotniczych nie zezwala na przewóz zwierząt w charakterze „emotional suport”. Warto jednak wspomnieć, że pasażerowie korzystający z oferty PLL LOT mają taką możliwość, podróżując do i ze Stanów Zjednoczonych. Przewóz zwierzęcia jest wówczas bezpłatny. Podróżny musi jednak posiadać niezbędne zaświadczenia weterynaryjne. Szczegółowe informacje, dotyczące tych dokumentów, znajdują się na oficjalnej stronie internetowej polskiego przewoźnika.

Czy można przemieszczać chore zwierzęta?

Zwierzęta domowe wolno wwozić na teren państw członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli osiągnęły minimalny wiek siedmiu miesięcy. Nie wolno natomiast transportować zwierząt ciężko chorych i poważnie rannych. Niedozwolone jest przewożenie zwierząt, jeżeli przewiduje się, że podczas podróży może nastąpić poród oraz zwierząt, które rodziły nie dawniej niż dwa dni przed podróżą. Podstawowym kryterium oceny stanu zwierzęcia jest jego zdolność do bycia transportowanym. Jeżeli samodzielne poruszanie się sprawia zwierzęciu ból lub jest ono niezdolne do poruszania się o własnych siłach, wówczas jego transport staje się niemożliwy.

Jeżeli przewóz rannego zwierzęcia nie grozi wzmożeniem jego cierpienia, możliwy jest jego transport po uzyskaniu zgody weterynarza. Dopuszcza się przemieszczanie pupila po odbytym leczeniu lub w jego trakcie. Musi ono jednak przebiegać za zgodą oraz pod nadzorem lekarza weterynarii. Niedopuszczalne jest celowe odurzanie zwierząt w celu ich przetransportowania. Można podawać zwierzętom leki o działaniu uspokajającym. Mowa o środkach, po których pupile reagują na bodźce. Należy jednak pamiętać, że ten środek powinno się podać tylko wtedy, kiedy nie ma innego wyjścia.

Omówione regulacje mogą sprawiać wrażenie skomplikowanych, dlatego pamiętajmy, aby przed rozpoczęciem podróży dokładnie sprawdzić, jakie wymogi panują w państwie, do którego się udajemy i u przewoźnika, z którego usług zamierzamy skorzystać. Aby oszczędzić pupilowi stresu, zadbajmy należycie o jego komfort i bezpieczeństwo. Jeżeli tylko odpowiednio się przygotujemy, podróż będzie szczęśliwym przeżyciem zarówno dla nas, jak i dla naszego towarzysza.