Ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu podpisana. Celem zmian jest przede wszystkim zwiększenie efektywności walki z tymi naruszeniami
Ustawa dostosowuje polski system prawny do przepisów unijnych. Przede wszystkim do przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu i zmieniającej dyrektywę 2009/101/WE (COM(2016) 450 final). Dostosowuje się też do znowelizowanych zaleceń Financial Action Task Force (FATF).
Nowelizacja uwzględnia również zalecenia skierowane przez Komitet Ekspertów ds. Oceny Środków Zapobiegania Praniu Pieniędzy i Finansowaniu Terroryzmu – MONEYVAL. Zawarte zostały one w raporcie z przeprowadzonej w 2013 r. ewaluacji polskiego systemu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
Instytucje obowiązane
W ustawie wskazano nowy katalog instytucji obowiązanych, będących adresatami ustawy. Katalog ten uwzględnia regulację dyrektywy 2015/849.
Ustawa doprecyzowała również zakres, w jakim obowiązki instytucji obowiązanej spoczywają na stowarzyszeniach i fundacjach. Zgodnie z nowymi przepisami dotyczy to wyłącznie przypadków przyjęcia lub dokonania płatności w gotówce o wartości większej lub równej 10.000 euro.
Jakie zmiany dla prawników?
Ustawa ograniczyła też zakres, w jakim przepisom będą podlegać adwokaci, radcy prawni, prawnicy zagraniczni i doradcy podatkowi. Ale rozszerzeniu uległ katalog transakcji, w związki z którymi na notariuszach będą ciążyły obowiązki instytucji obowiązanych.
Zmieniono również definicję "prania pieniędzy" oraz "finansowania terroryzmu", dostosowując je do przepisów kodeksu karnego. Dzięki temu wyeliminowano wątpliwości o charakterze interpretacyjnym definicji legalnej tych pojęć.
Organy administracji z nowymi obowiązkami
Ponadto ustawa określa:
- organy administracji rządowej właściwe w sprawach przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu,
- zadania Generalnego Inspektora Informacji Finansowej, zwanego dalej „Generalnym Inspektorem”,
- zasady współpracy z Generalnym Inspektorem,
- procedurę sporządzania rocznego sprawozdania przedstawianego przez Generalnego Inspektora Prezesowi Rady Ministrów,
- zasady wyłączenia Generalnego Inspektora od wykonywania zadań
- kwestie delegacji osób zatrudnionych w innych organach i jednostkach administracji publicznej do pracy w jednostce organizacyjnej wspomagającej Generalnego Inspektora w realizowaniu jego zadań
Komitet Bezpieczeństwa Finansowego
Komitet Bezpieczeństwa Finansowego jest ciałem opiniodawczo-doradczym. Działa przy Generalnym Inspektorze Informacji Finansowej. Ustawa określa jego zasady funkcjonowania oraz obowiązki.
Ustawa wprowadza prawne ramy procedury wstrzymania transakcji oraz blokady rachunku. Regulacje te, w przeważającej mierze, oparte są na obecnie obowiązujących przepisach normujących te zagadnienia, zawartych w rozdziale 5 ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
Ustawa wejdzie w życie po 3 miesiącach od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem rozdziału 6, art. 194 i art. 195, które wchodzą w życie po upływie 18 miesięcy od dnia ogłoszenia.
