Zerowy PIT dla osób poniżej 26 roku życia
Osoby, które nie ukończyły 26 lat i zaczynają w tym roku pracę, nie zapłacą od uzyskanego wynagrodzenia podatku dochodowego. Od 1 sierpnia 2019 r. obowiązuje nowe zwolnienie podatkowe tzw. „zerowy PIT”. Jego celem jest obniżenie obciążeń fiskalnych młodych osób, które zatrudnione są przede wszystkim na umowę o pracę oraz umowę zlecenie.
Do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawa o PIT) dodany został w art. 21 ust. 1 nowy pkt 148. Zgodnie z nowym przepisem wolne od tego podatku dochodowego są przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz przychody z umów zlecenia, otrzymane przez podatnika do ukończenia 26 roku życia.
Jakich dochodów dotyczy zwolnienie?
Nowe zasady mają zastosowanie w przypadku wynagrodzenia uzyskanego od dnia 1 sierpnia 2019 r. Umowy o prace oraz zlecenie zawarte przed 1 sierpnia, z których wynagrodzenie uzyskane zostało dopiero po 31 lipca, objęte są również zwolnieniem.
Warunek wieku
Aby skorzystać z nowego zwolnienia, decydować będzie wiek podatnika na moment uzyskania przychodu. Decydujący nie będzie zatem wiek na moment zawarcia umowy czy wykonywania pracy. Wiek ustalany będzie z uwzględnieniem pełnej daty urodzenia, a nie wyłącznie miesiąca lub roku urodzenia. Oznacza to, że wynagrodzenie otrzymane przez podatnika w dniu jego 26 urodzin nie będzie podlegało zwolnieniu.
Zerowy PIT – limit kwotowy
Zwolnienie ograniczone będzie limitem kwotowym. Począwszy od przychodów uzyskanych od 1 stycznia 2020 r. roczny limit wynosić będzie 85.528 zł. Przychody uzyskane do tej wysokości będą zwolnione z podatku. W odniesieniu do przychodów uzyskanych w 2019 r. limit zwolnienia stanowić będzie 5/12 ww. kwoty. Nadwyżka przychodów ponad kwotę limitu 85.528 zł (odpowiednio w 2019 r. ponad 35.636 zł) podlegać będzie opodatkowaniu na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej.
Przy ustalaniu limitu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy PIT, nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, przychodów zwolnionych od podatku. Tym samym w kwocie limitu nie uwzględnia się np. wartości świadczeń rzeczowych przysługujących na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, korzystających ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy PIT.
Przeczytaj również:
Innovation Box – kto może skorzystać z preferencyjnej stawki podatkowej 5%?
Jak to wygląda obecnie?
Aby skorzystać z „zerowego PITu” w 2019 roku, podatnik (pracownik) musi złożyć płatnikowi (pracodawcy) oświadczenie, że jego dochody uzyskane od tego płatnika w okresie od 1 sierpnia 2019 roku do 31 grudnia 2019 roku, nie później jednak niż do dnia ukończenia 26 roku życia przez podatnika, będą w całości korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy PIT. Złożenie tego oświadczenia zwolni płatnika z obowiązku poboru zaliczek na podatek. Płatnik może stosować zwolnienie najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu uzyskania oświadczenia do miesiąca włącznie, w którym w 2019 roku przychód uzyskany u płatnika przekroczy kwotę 35.636,67 zł.
Co stanie się w przypadku niezłożenia takiego oświadczenia? Podatnik otrzyma zwrot nadpłaconego podatku w przyszłym roku, po złożeniu rocznego rozliczenia.
Zerowy PIT – jak to będzie wyglądało w 2020 roku?
W 2020 r. podatnik nie będzie musiał składać oświadczenia dotyczącego zwolnienia z opodatkowania jego dochodów. Płatnik będzie bowiem automatycznie stosował zwolnienie przy uwzględnieniu limitu kwotowego oraz wieku podatnika.
Podatnik będzie mógł jednak złożyć płatnikowi wniosek o niestosowanie „zerowego PITu”. W takiej sytuacji płatnik nie będzie stosował zwolnienia. Będzie w imieniu podatnika odprowadzał za niego zaliczki na podatek dochodowy na ogólnych zasadach. Możliwość złożenia wniosku przez podatnika w sprawie niestosowania zwolnienia przez płatnika (pracodawcę) jest istotna, gdy podatnik uzyskuje przychody od więcej niż jednego podmiotu (np. dwóch pracodawców). Stosowanie zwolnienia przez dwóch płatników mogłoby spowodować, że podatnik musiałby dokonywać w rocznym rozliczeniu podatku znacznej dopłaty. Oczywiście odzyskałby ją, ale dopiero po złożeniu rocznego rozliczenia.
Koszty uzyskania przychodu
W przypadku zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy PIT, koszty uzyskania przychodów z tytułu przychodów z pracy oraz umów zlecenia stosuje się w wysokości nie wyższej niż kwota przychodów z danego źródła, która podlega opodatkowaniu. Jeżeli zatem przychody z pracy lub umowy zlecenie są w całości objęte „zerowym PITem”, koszty uzyskania przychodów z tych źródeł po prostu nie wystąpią.