Kto może zostać ławnikiem?

W społeczeństwie panuje przekonanie, że w sądzie pracują tylko profesjonaliści. Sędziowie z wykutymi na blachę kodeksami w głowach, niemiłe panie w sekretariacie czy tajemniczy, mało komu znani, referendarze. Nie jest to do końca prawdą. Są kategorie spraw, w których orzekają osoby niezwiązane na co dzień z prawem. W USA jest to ława przysięgłych, w Polsce są to natomiast - ławnicy.

Udział ławników w postępowaniu sądowym gwarantuje art. 182 Konstytucji. Zgodnie z nim odrębna ustawa zapewnia udział obywateli w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości. W naszym systemie prawnym jest to ustawa Prawo o ustroju sądów powszechnych.

Podczas rozprawy ławnicy - tak samo jak sędziowie - zakładają togę z fioletowym żabotem.

Ławnicy mają praktycznie te same obowiązki i uprawnienia co sędziowie. W zakresie orzekania są niezawiśli i podlegają jedynie Konstytucji i ustawom. Przy rozstrzyganiu spraw mają równe prawa z sędziami. Może się więc zdarzyć, że podczas narady nad wyrokiem czynnik społeczny przegłosuje sędziów zawodowych. Sędziowie muszą się wtedy przychylić do głosów ławników i wydać taki wyrok, o jaki wnioskują ławnicy.

W odróżnieniu od sędziów zawodowych ławnicy nie mogą przewodniczyć rozprawie i naradzie oraz (co do zasady) wykonywać czynności poza rozprawą.

Kto może zostać ławnikiem?

Ławnikiem w sądzie powszechnym może zostać osoba:

• posiadająca obywatelstwo polskie i korzystająca z pełni praw cywilnych i obywatelskich. Nie może być więc ławnikiem osoba chociażby częściowo ubezwłasnowolniona albo taka, którą sąd pozbawił praw publicznych;
• mająca przynajmniej 30, ale nie więcej niż 70 lat;
• posiadająca co najmniej średnie wykształcenie;
• odznaczająca się nieskazitelnym charakterem;
• zamieszkała lub zatrudniona w miejscu kandydowania co najmniej od roku;
• której stan zdrowia pozwala na pełnienie funkcji ławnika.

Kto nie może być ławnikiem?

Ławnikiem nie może być osoba niespełniająca któregokolwiek z powyższych wymagań. Ponadto funkcji tej nie mogą pełnić:

• osoby zatrudnione w sądach powszechnych i innych sądach oraz w prokuraturze;
• osoby wchodzące w skład organów, od których orzeczenia można żądać skierowania sprawy do sądu;
• funkcjonariusze policji oraz inne osoby zajmujące stanowiska związane ze ściganiem przestępstw i wykroczeń;
• adwokaci i aplikanci adwokaccy;
• radcy prawni i aplikanci radcowscy;
• duchowni;
• żołnierze w czynnej służbie wojskowej;
• funkcjonariusze Służby Więziennej;
• radni gminy, powiatu i województwa.

Ponadto zabronione jest bycie ławnikiem w więcej niż jednym sądzie jednocześnie.

Wybory na ławnika

Kandydatów na ławników może zgłosić do rady gminy: prezes właściwego sądu, stowarzyszenie, organizacja społeczna lub zawodowa (oprócz partii politycznych), a także co najmniej 50 obywateli mających czynne prawo wyborcze, zamieszkujących stale na terenie gminy dokonującej wyboru. Kandydatów zgłasza się do 30 czerwca ostatniego roku kadencji ławników. Kadencja trwa 4 lata, a jej okres jest taki sam na terytorium całego kraju. Obecna kadencja kończy się w tym roku. Ustawa nie określa liczby kadencji, na jaką może być wybrany ławnik.

Ławników, spośród przedstawionych kandydatów, wybiera rada gminy w głosowaniu tajnym. Liczba ławników określana jest przez kolegium sądu okręgowego (do sądu okręgowego) lub po zasięgnięciu opinii prezesa sądu rejonowego (do sądu rejonowego).

W jakich sprawach orzekają ławnicy?

Procedura cywilna i karna wyróżnia kilka kategorii spraw, w których ławnicy orzekają obok sędziów zawodowych.

Z zakresu prawa pracy sąd w pierwszej instancji w składzie jednego sędziego zawodowego i dwóch ławników rozpoznaje sprawy o:

• ustalenie istnienia, nawiązanie lub wygaśnięcie stosunku pracy;
• uznanie bezskuteczności wypowiedzenia stosunku pracy;
• przywrócenie do pracy i przywrócenie poprzednich warunków pracy lub płacy oraz dochodzone łącznie z nimi roszczenia i o odszkodowanie w przypadku nieuzasadnionego lub naruszającego przepisy wypowiedzenia oraz rozwiązania stosunku pracy;
• naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu i o roszczenia z tym związane;
• odszkodowanie lub zadośćuczynienie za mobbing.

W sprawach ze stosunków rodzinnych w tym samym składzie sąd rozpoznaje sprawy o:

• rozwód;
• separację;
• ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa;
• rozwiązanie przysposobienia;
• w postępowaniu nieprocesowym - o pozbawienie lub ograniczenie władzy rodzicielskiej oraz o przysposobienie.

W postępowaniu karnym w składzie jeden sędzia zawodowy i dwóch ławników rozpoznawane są zbrodnie. Natomiast w sprawach o przestępstwa zagrożone karą dożywotniego pozbawienia wolności sąd orzeka w składzie dwóch sędziów zawodowych i trzech ławników.

Ile zarabia ławnik?

Za czas wykonywania czynności w sądzie, którymi są: udział w rozprawie lub posiedzeniu, uczestnictwo w naradzie nad wyrokiem, sporządzenie uzasadnienia lub uczestnictwo w posiedzeniu rady ławniczej, jeżeli został do niej wybrany, ławnik otrzymuje rekompensatę pieniężną.

Jej wysokość za jeden dzień pełnienia obowiązków wynosi 1,9% podstawy ustalenia wynagrodzenia sędziego. W 2017 roku była to kwota rzędu 76 złotych. Biorąc pod uwagę, że ławnik w ciągu roku może przepracować jedynie 12 dni (liczba ta może być zwiększona przez prezesa sądu tylko z ważnych powodów), nie są to zarobki porażające. W ciągu roku ławnik zarobi więc niecały 1000 złotych. Nie ma możliwości zwiększenia tej kwoty, z uwagi chociażby na brak możliwości orzekania w więcej niż jednym sądzie.