Co można odliczyć od podatku? Część 4

Dziś zapraszamy na ostatnią, czwartą część cyklu dotyczącego ulg, z których mogą skorzystać podatnicy w zeznaniu rocznym. Zapraszamy również do lektury części pierwszej, drugiej i trzeciej.

Ulga prorodzinna na dzieci

Ulga prorodzinna jest jedną z najkorzystniejszych oraz bardzo popularną ulgą, z której bez wahania korzystają podatnicy. Dzięki odliczeniu w zeznaniu rocznym ulgi na dzieci, można w dużym stopniu zmniejszyć swoje zobowiązanie podatkowe względem fiskusa. W większej mierze, kwota podlegająca odliczeniu, uzależniona jest od ilości dzieci jakie są na utrzymaniu w gospodarstwie domowym. Podatnicy uprawnieni do skorzystania z ulgi to rodzice oraz opiekunowie, którzy utrzymują małoletnie dzieci do 25 roku życia. Z ulgi nie mogą skorzystać podatnicy, których dziecko zawarło związek małżeński lub pozostaje w instytucji, zapewniającej całodobowe utrzymanie dziecka.

Ulga przysługuje na każdy miesiąc, czyli za każdy miesiąc sprawowanej opieki nad dzieckiem należy się podatnikowi odpowiednia ulga podatkowa. Ustawodawca nie przewidział w przepisach rozróżnienia na miesiące w czasie trwania szkoły lub w okresie wakacyjnym, tak więc ulgę można rozliczyć za każdy miesiąc przez cały rok. Jeśli dziecko pełnoletnie zakończyło naukę w danym miesiącu, należy odliczyć ulgę do momentu kiedy dziecko pobierało naukę, uwzględniając ten ostatni miesiąc jako pełen, podlegający odliczeniu.

Jak już zostało wspomniane, ulga na dziecko jest różna w zależności od liczby dzieci:

• za jedno dziecko miesięcznie możemy odliczyć 96,67 złotych (1 112,04 złotych rocznie),
• za drugie dziecko miesięcznie możemy odliczyć 92,67 złotych (1 112,04 złotych rocznie),
• za trzecie dziecko miesięcznie możemy odliczyć 166,67 złotych (2 000,04 złotych rocznie),
• za czwarte dziecko i więcej miesięcznie możemy odliczyć 225 złotych (2 700 złotych rocznie).

Kwota odliczenia tyczy się obojga rodziców, opiekunów, rodziców zastępczych. Opiekunowie mogą odliczyć tę kwotę w częściach równych lub w dowolnej proporcji, którą ustalą miedzy sobą. Ulga na dziecko odnosi się również od podatników niepozostających w związkach małżeńskich oraz do osób samotnie wychowujących dziecko. Ten krąg podatników może skorzystać z ulgi gdy dochód roczny nie przekroczył kwoty 56 000 złotych. Aby zastosować odliczenia na dziecko w rocznym zeznaniu podatkowym, należy wypełnić załącznik PIT-O poz.40 i 41 oraz uzupełniając numer PESEL dziecka w odpowiednim obszarze deklaracji oznaczonym lit. E, który jest przeznaczonym na dane identyfikacyjne dziecka oraz wybrać za ile miesięcy ulga na dziecko przysługuje. W przypadku braku numeru PESEL, należy uzupełnić imię, nazwisko oraz datę urodzenia dziecka.

Ulga na dojazd do pracy

W przypadku poniesionych kosztów na dojazd do pracy nie będziemy ujmować poniesionych kosztów w załączniku do deklaracji PIT-O. Natomiast możemy powiększyć koszty uzyskania przychodu o wydatki poniesione z związku z dojazdem do pracy, w konsekwencji czego kwota przychodu zostanie zmniejszona. Kluczowym elementem odliczenia wydatków jest zatrudnienie na umowę o pracę, niezależnie czy osoba pracuje w Polsce czy za granicą.

Ulga będzie dotyczyła osób, w przypadku których, wydatki poniesione na dojazd były wyższe niż zryczałtowane koszty dojazdu do pracy. Wysokość zryczałtowanych kosztów jest uzależniona od ilości miejsc zatrudnienia oraz czy miejsce pracy jest to samo co miejsce zamieszkania. Tak więc pracodawca w roku podatkowym obniża przychód pracownika o ustalone sztywno zryczałtowane koszty uzyskania przychodu w wysokości 1 355 złotych w skali roku, w przypadku miejsca zamieszkania w miejscu zatrudnienia oraz w wysokości wynoszą 1 668,72 złotych w skali roku, w przypadku miejsca zamieszkania poza miejscem zatrudnienia. Oczywiście są to koszty podatnika z tytułu jednego stosunku pracy.

Ulga w przypadku kilku stosunków pracy

Z kilku stosunków pracy, gdzie miejsce zamieszkania jest to samo co miejsce zatrudnienia, mogą one wynieść maksymalnie 2 002,05 złotych rocznie, miejsce zamieszkania poza miejscem zatrudnienia to koszt maksymalnie może wynieść 2 502,56 złotych. Może się też zdarzyć, że koszty dojazdów przekraczają zryczałtowane kwoty, które zostały określone przez ustawodawcę. Podatnik na podstawie art. 20 ust.2 i ust. 11 updof, może uwzględnić wynikającą nadwyżkę w swoim rocznym rozliczeniu. W skutek czego przychód do opodatkowania zostanie zmniejszony, co może skutkować zapłatą niższego zobowiązania podatkowego względem fiskusa. Należy jednak spełnić kilka warunków aby to się zadziało:

• muszą być poniesione wydatki przez pracownika,
• brak wypłacanego dodatku za rozłąkę,
• transport odbywa się komunikacją zbiorową tj. pociąg, prom, autobus, komunikacja miejska,
• wystawiony bilet imienny, świadczący o poniesionym koszcie podatnika,
• muszą być to bilety okresowe.

Nie można odliczyć dojazdu do pracy drogą powietrzną oraz innymi środkami transportu, jak samochód służbowy czy taksówka. Podsumowując, w niewielu przypadkach koszty miesięczne poniesione indywidualnie przez pracownika przekroczą kwotę miesięcznych zaliczek pobieranych przez pracodawcę. Dopiero po przekroczeniu miesięcznej kwoty podstawowej czyli 111,25 złotych istnieje możliwość zastosowania większej kwoty, niż tą którą potrąca pracodawca.

Ulga abolicyjna

Ulga abolicyjna przeznaczona jest dla podatników, którzy osiągają dochody z pracy poza Polską. Do rozliczania dochodów z pracy z zagranicy mają zastosowanie dwie metody, które pozwalają uniknąć podwójnego opodatkowania. Pierwsza to metoda zwolnienia z progresją, polegająca na tym, że całość dochodów uzyskanych za granicą jest opodatkowana w miejscu gdzie zostały osiągnięte. Z tego wynika, że podatnik nie jest zobowiązany do płacenia podatku z tego tytułu w Polsce. Druga metoda polega na proporcji, czyli w tej sytuacji będziemy zobligowaniu rozliczyć dochody osiągnięte za granicą oraz (jeżeli się takie pojawią) dochody osiągnięte w Polsce należy uwzględnić łącznie w zeznaniu rocznym. Wybór metody jest uzależniony od państwa, w którym zarobki zostały osiągnięte oraz od umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej między dwoma państwami.

Ulga abolicyjna przysługuje, gdy do dochodów osiągniętych za granicą, będzie miała zastosowanie metoda odliczenia proporcjonalnego. W przypadkach gdy Polska podpisała umowę z danym krajem o unikaniu podwójnego opodatkowania, z której wynika, że metodę jaką należy stosować jest metoda odliczenia z zastosowaniem proporcji, to tę metodę należy stosować. Adekwatnie będzie, jeśli w umowie znajdzie się obowiązek stosowania metody wyłączenia z progresją. W przypadkach, gdy podatnik ma miejsce zamieszkania w Polsce, a osiągnął dochód w państwie, z którym Polska nie podpisała umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie jest przesądzone, że będzie miało zastosowanie podwójne opodatkowanie. W tej sytuacji będzie można zastosować metodę proporcjonalnego odliczenia.

Jak ustalić wysokość ulgi abolicyjnej?

Aby ustalić wysokość ulgi abolicyjnej, należy obliczyć kwotę podatku, jaką mielibyśmy zapłacić przy zastosowaniu metody progresywnej, a następnie porównać z kwotą podatku wyliczonego metodą odliczenia proporcjonalnego. Różnica pomiędzy dwoma wyliczonymi metodami daje kwotę, którą możemy uznać za wielkość przysługującej podatnikowi ulgi. Ulga abolicyjna ma na celu wyrównanie wysokości podatku dla dwóch wspomnianych wcześniej sposobów rozliczenia dochodów uzyskanych poza granicami Polski. Ulga nie będzie przysługiwała, gdy dochód został osiągnięty w kraju będącym rajem podatkowym oraz w kraju z którym Polska podpisała umowę o stosowaniu metody wyłączenia z progresją. Aby wykazać dochody uzyskana za granicą należy dołączyć do zeznania rocznego załączniku PIT-ZG oraz w załączniku PIT-O ująć ulgę abolicyjną w poz. 43.

Podsumowanie

Zanim zastosujemy wybraną przez nas ulgę lub zwolnienie, należy przede wszystkim posiadać wiedzę na temat korzystania z danej ulgi oraz dowody pozwalające na ujęcie danego odliczenia w zeznaniu rocznym. Jako podatnicy, pamiętajmy również o możliwości skorygowania naszych zeznań podatkowych w terminie 5 lat od złożenia zeznania lub do 30 kwietnia danego roku podatkowego. Korektę zeznania można złożyć w sposób tradycyjny oraz drogą elektroniczną, która polega na ponownym złożeniu PITu wraz z formularzem ORD-ZU mówiącym o przyczynie korekty. Korekta naszego zeznania rocznego nie będzie możliwa, w sytuacji wszczęcia kontroli skarbowej przez fiskus. Natomiast w wielu przypadkach, fiskus poprawia zeznania za podatnika, w toku czynności sprawdzających.

Organ podatkowy, jeśli uzna nasze błędy za oczywiste oraz gdy korekta nie przekroczy 1 000 złotych, przesyła korektę zeznania do podatnika z informacją o naniesionych zmianach oraz z nową wysokością podatku. Mamy możliwość wniesienia sprzeciwu w nieprzekraczającym terminie 14 dni od daty otrzymania decyzji organu. Korekta zeznanie nie ma wpływu na wysokość 1% dla OPP. To co należy się OPP nie będzie im zabrane, natomiast niniejsza kwota zostanie potrącona z nadwyżki zeznania podatkowego po korekcie i tym samym zostanie pomniejszona kwota zwrotu podatku.