Czym jest umowa ramowa?

Instytucja umowy ramowej nie ma swego normatywnego ujęcia w polskim systemie prawa. Jest ona raczej tworem praktyki rynkowej, który z roku na rok zyskuje na znaczeniu.

Ciągła zmiana koniunktury rynku oraz coraz większe skomplikowanie współczesnych stosunków gospodarczych – wszystko to motywuje podmioty do zawierania umów nieskodyfikowanych bezpośrednio w kodeksie cywilnym. Są to tzw. umowy nienazwane. Dopuszczalność zawierania powyższego rodzaju umów wynika z zasady swobody kontraktowania, określonej w art. 353 [1] kc.

Istota umowy ramowej 

Umowa ramowa jest zawierana w celu nawiązania współpracy między podmiotami w przyszłości. Jej charakter wskazuje na znaczne podobieństwo do umowy przedwstępnej. W umowie przedwstępnej jednak strony zobowiązują się do zawarcia jednej (konkretnej) umowy przyrzeczonej w niedalekiej przyszłości. Z kolei celem umowy ramowej jest zawarcie kilku różnych umów. W umowie ramowej strony powinny określić co najmniej sposób zawierania przyszłych kontraktów, uwzględniając w szczególności ich rodzaj oraz formę. Charakterystyczne dla powyższej umowy jest to, że strony, przystępując do niej, nie oznaczają od razu przedmiotu świadczenia ani terminów spełnienia zobowiązania. To dopiero w umowach realizacyjnych, zawieranych w późniejszym terminie, strony dokładnie określają, na czym ma polegać dane świadczenie. Umowa ramowa ma więc na celu organizowanie współpracy podmiotów zobowiązania. Rozwiązanie takie jest szczególnie polecane przedsiębiorcom, którzy przy realizacji inwestycji muszą zamówić partiami jakiś towar. W momencie kontraktowania nie potrafią jednak z góry określić jego dokładnej ilości ani harmonogramu dostaw.

Sankcja odszkodowawcza za niewykonanie umowy ramowej

Każdy podmiot zawierający umowę powinien dążyć do jej wykonania. W przeciwnym wypadku może narazić się na odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy. Tak jest również w przypadku zawierania umowy ramowej. Strona, zawierając taki kontrakt, zobowiązuje się dołożyć wszelkich starań, aby w przyszłości zawrzeć umowy realizatorskie. Powyższy obowiązek jest natomiast ewentualną podstawą dochodzenia roszczeń przez stronę, która doznała szkody w przypadku niedojścia rzeczonych umów do skutku.

Źródło:

(1) Zbigniew Radwański, Adam Olejniczak, Zobowiązania-część ogólna, wydanie 12 Nb.377 str. 143